آیا کتاب مقدس در مورد خواب چیزی می گوید؟بر اساس استاندارد رایج هشت ساعت خواب در شب، تقریباً یک سوم از عمر خود را صرف خوابیدن می کنیم. کودکان به خواب بسیار بیشتری نیاز دارند و مطمئناً اکثر بزرگسالان کمتر از هشت ساعت خواب دارند، اما خواب یک نیاز اساسی برای هر زن و مردی است.
بی خوابی مانند بی غذایی یا بی آبی است. بعد از مدت زمان مشخصی، کشنده می شود.
از آنجایی که ما به صورت خدا خلق شده ایم، او ما را به عنوان افرادی طراحی کرده است که به خواب نیاز داریم. خود خدا در روز هفتم خلقت استراحت کرد. خواب بخشی از سلامت ذهنی، عاطفی و جسمی ماست.
بدیهی است، از آنجایی که این بر اساس طراحی خدا بوده است، کتاب مقدس حرف های زیادی برای گفتن در مورد خواب دارد. و مانند غذا و آب، این بخش ها جنبه های استعاری فیزیکی، عاطفی و معنوی خواب را پوشش می دهند. کتاب مقدس در مورد خواب چه می گوید؟
فرست محتوا
استراحت و تجدید قوا
کتاب مقدس بر جنبه تجدید کننده فیزیکی و احساسی خواب تأکید می کند و اهمیت آن را در حفظ سلامت و انعطاف پذیری کلی بدن تایید می کند. در سراسر متون مقدس، چندین اشاره و روایت پیدا می کنیم که بر قدرت ترمیم کننده خواب تاکید دارند.
از همان آغاز، در روایت خلقت، خدا الگوی کار و استراحت را برقرار کرد. در پیدایش فصل 2، آیه 2 و 3 می خوانیم که “در روز هفتم، خدا کاری را که انجام داده بود به اتمام رساند. پس در روز هفتم از تمامی کارهایی که انجام داده بود، دست کشید و استراحت کرد.” این الگوی الهی، اهمیت استراحت را در زندگی انسان پایه گذاری می کند.
کتاب مقدس بارها خداوند را به عنوان تأمین کننده استراحت معرفی می کند. در مزامیر فصل 23، آیه 2، این عبارت مشهور وجود دارد: “او مرا در چراگاههای سرسبز می خواباند؛ مرا به کنار آبهای آرام رهبری می کند.”
این تصویر، خدا را به عنوان چوپانی توصیف می کند که گوسفندان خود را به مکان های آرامش و سکوت هدایت می کند و اطمینان از سلامت جسمی و روحی آنها را بر عهده دارد.
کتاب مقدس اغلب خواب را به عنوان هدیه ای الهی، منبعی برای تجدید قوای جسمی و روحی به تصویر می کشد. در مزامیر فصل 127، آیه 2 آمده است: “بیهوده است که صبح زود بیدار شوی و تا دیر بمانی و برای غذا خوردن زحمت بکشی، زیرا او به کسانی که دوستشان دارد خواب می دهد.”
در اینجا، خواب به عنوان یک نعمت گرانبها توصیف شده است، زمانی که خداوند به عزیزان خود آرامش می بخشد.
در زمینه بهبودی جسمی، خواب به عنوان جزء مهمی از روند بهبود در نظر گرفته می شود. در امثال فصل 3، آیه 24 تا 26 آمده است:
“وقتی دراز می کشی، نترسی؛ وقتی دراز می کشی، خواب تو شیرین خواهد بود. از هراس ناگهانی یا از ویرانی شریران، هنگامی که می آید، نترس، زیرا خداوند اعتماد تو خواهد بود و پای تو را از گرفتار شدن حفظ خواهد کرد.”
خواب که با آرامش و اعتماد به خدا مشخص می شود، به تجدید قوای احساسی و جسمی کمک می کند.
خواب همچنین نقشی اساسی در سلامت عاطفی دارد. در میانه شرایط سخت یا آشفتگی عاطفی، خواب آرام می تواند تسلی و التیام بخش باشد. مزامیر فصل 4، آیه 8 می گوید: “در آرامش می خواهم بخوابم و استراحت کنم، زیرا فقط تو، ای خداوند، مرا در امنیت نگه می داری.” این آیه بر آرامش و امنیت عاطفی که خواب می تواند به همراه آورد، به ویژه زمانی که فرد به خدا اعتماد کند، تأکید می کند.
اعتماد به آرامش خدا
کتاب مقدس اغلب از خواب به عنوان استعاره ای برای انتقال ایده اعتماد به خدا استفاده می کند. این کاربرد استعاری بر این مفهوم تأکید می کند که همانطور که افراد در خواب آرامش و امنیت جسمی پیدا می کنند، می توانند آرامش و اعتماد روحی را نیز در خدا بیابند.
“خوابیدم و آرام گرفتم؛ باز هم بیدار شدم، زیرا خداوند مرا حمایت کرد.” (مزامیر فصل 3، آیه 5) این آیه مضمون اعتماد به خدا را در ایام سختی خلاصه می کند.
توانایی زبورنویس برای خواب آرام، حتی در مواجهه با خطرات و دشمنان، نشان دهنده اعتماد راسخ به حمایت خداست.
مزامیر فصل 4، آیه 8 بر ارتباط بین آرامش، خواب و اعتماد به خدا تأکید می کند. “در آرامش می خواهم بخوابم و استراحت کنم، زیرا فقط تو، ای خداوند، مرا در امنیت نگه می داری.”
اعتماد به خداوند به فرد اجازه می دهد تا با امنیت بخوابد و آرامش را تجربه کند. این ایده را برجسته می‌کند که وقتی به خدا اعتماد کنیم، می‌توانیم آرامش عاطفی و روحی پیدا کنیم.
اشعیا فصل 26، آیه 3 ارتباط بین اعتماد به خدا و آرامش کامل را برجسته می کند. “کسی را که ذهنش بر تو متمرکز است، در آرامش کامل نگه می داری زیرا او به تو اعتماد دارد.”
اعتماد به خداوند به عنوان راهی برای حفظ آرامش ذهن به تصویر کشیده می شود، شبیه به آرامشی که در خواب تجربه می شود. استعاره خدا به عنوان صخره ای جاودان، نشان دهنده ثبات و امنیت است.
در داستانی مشهور از انجیل، عیسی در طوفانی سهمگین خوابیده بود. (متی فصل 8، آیه 24 تا 26) ناگهان، طوفان بزرگی در دریا برپا شد، به گونه ای که قایق با امواج در حال غرق شدن بود، اما او خواب بود. آنها نزد او رفتند و او را بیدار کردند و گفتند: «نجاتمان بده، خداوند؛ ما در حال نابودی هستیم.» او به آنها گفت: «چرا می ترسید، ای کم ایمانان؟» سپس برخاست و بادها و دریا را توبیخ کرد و آرامش بزرگی برقرار شد.
اینها ماهیگیران و ملوانان بسیار باتجربه ای بودند. تشخیص آنها از یک طوفان مرگبار به جا بود، و آنها از عیسی عصبانی بودند، انگار که اهمیت نمی دهد.
با این حال، خواب آرام عیسی در وسط طوفانی سهمگین، استعاره ای برای زندگی با ایمان حتی در شرایط سخت است.
مسیح شاگردان را به خاطر ترسشان سرزنش می کند و تلویحاً می گوید که ایمان آنها به خدا باید به اندازه کافی قوی باشد تا بتوانند با آرامش در برابر خطر بخوابند.
