آیا کتاب مقدس متنی تاریخی محسوب می‌شود؟

آیا کتاب مقدس متنی تاریخی محسوب می‌شود؟ برای اثبات تاریخی بودن هر متنی، آن متن باید از «آزمون بیرونی» عبور کند. آزمون بیرونی یکی از سه آزمونی است که یک متن باید برای قابل اعتماد بودن پشت سر بگذارد. دو آزمون دیگر برای اعتبارسنجی یک متن، «آزمون کتابشناسی» و «آزمون درونی» هستند.

آزمون کتابشناسی بررسی می‌کند که آیا نسخه‌های خطی کتاب مقدس قابل اعتماد هستند یا خیر.
آزمون درونی به اطلاعات ارائه شده توسط نویسندگان کتاب مقدس می‌نگرد.
آزمون بیرونی با بررسی اطلاعات بیرونی مانند شواهد باستان‌شناسی و منابع غیرمذهبی، صحت تاریخی کتاب مقدس را تأیید می‌کند.

عهد عتیق و عهد جدید هر سه آزمون را پشت سر می‌گذارند. با این حال، این مقاله با توجه به اینکه هدف آن نشان دادن اعتبار کتاب مقدس به عنوان یک متن تاریخی است، صرفاً بر آزمون بیرونی تمرکز خواهد کرد.

باستان‌شناسان کتاب مقدس و سکولار بسیاری در مورد حفاری‌های باستان‌شناسی مرتبط با اطلاعات موجود در کتاب مقدس تحقیق و کار کرده‌اند. اطلاعات موجود در عهد عتیق با آداب و رسوم دنیای باستان مطابقت دارد.

«لوح‌های نوزی» که قبل از جنگ جهانی دوم از طریق حفاری‌های باستان‌شناسی کشف شد، اطلاعاتی درباره‌ی رسم «وارثِ خدمتگزار» ارائه می‌دهد که در پیدایش ۱۵: ۲-۵ ذکر شده است.

«و ابرام گفت: «ای خداوندگار، از آن‌جا که من بدون فرزند مانده‌ام و کسی که اموال مرا به ارث ببرد، الیعزر دمشقی است، پس چه می‌توانید به من ببخشید؟» و ابرام گفت: «تو به من فرزندی نداده‌ای، پس خادمی در خانه‌ی من وارث من خواهد بود.» آنگاه کلام خداوند بر او نازل شد که: «این شخص وارث تو نخواهد شد، بلکه پسری که از گوشت و خون خودت باشد، وارث تو خواهد بود.» و او را بیرون برد و گفت: «به آسمان نگاه کن و ستارگان را بشمار، اگر حقیقتاً می‌توانی آن‌ها را بشماری.» سپس به او گفت: «ذریت تو نیز چنین خواهد بود.»

رسم «وارثِ خدمتگزار» توسط ابراهیم در رابطه با الیعزر مطرح می‌شود، که در آن در صورتی که ارباب فرزندی نداشته باشد، پیرترین خدمتگزار او می‌توانست تمام ارث ارباب را به ارث ببرد.

لوح‌های نوزی همچنین به رسم حق تقدم که بین عیسیو و یعقوب مطرح شد، اشاره می‌کنند. «یعقوب پاسخ داد: ‹اول حق تقدم خود را به من بفروش›» (پیدایش ۲۵: ۳۱). همچنین شامل اطلاعاتی در مورد رویدادهای روزمره افراد است که بت‌های خانگی در اختیار داشتند، همانطور که در پیدایش ۳۱: ۱۹ آمده است (همان).

در سال ۱۹۹۳، مجموعه دیگری از لوح‌های باستانی کشف شد که اکنون به عنوان «لوح‌های ماری» شناخته می‌شوند. این لوح‌ها به ۱۸۰۰ قبل از میلاد مسیح برمی‌گردند و شامل سوابق دولتی و گفتگوهای پادشاه Zimri-Lim هستند (همان).

در لوح‌های ماری، اطلاعاتی مطابق با رسوم پدرسالارانه ذکر شده در پیدایش وجود دارد. اشاره‌ای به شهر نَحور (که اعتقاد بر این است که به نام نَحور در پیدایش ۱۱: ۲۴ نامگذاری شده است) و اشاره‌ای به قوم «habiri» وجود دارد که مردم عبری ذکر شده در کتاب مقدس هستند (همان).

سوم اینکه، لوح مِرنیپتاح به خط هیروگلیف نوشته شده است و اطلاعاتی در مورد فتح اسرائیلیان توسط فرعون مصر را ثبت می‌کند، که «قدیمی‌ترین اشاره به اسرائیل در منابع غیرمذهبی است و نشان می‌دهد که تا حدود ۱۲۳۰ قبل از میلاد، عبریان قبلاً در سرزمین موعود زندگی می‌کردند» (همان).

لوح‌های عِبنا که بین سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۰ کشف شدند نیز صحت تاریخی، دقت و اعتبار عهد عتیق را تأیید و تثبیت می‌کنند. سنگ مئابی که توسط حفاری‌های باستان‌شناسی کشف شد، شورش ذکر شده در دوم پادشاهان ۳ را تأیید می‌کند، جایی که پادشاه موآب پس از مرگ آحاب علیه پادشاه اسرائیل شورید.

آیا شواهد باستان‌شناسی کتاب مقدس قابل یافت است؟

باستان‌شناسی همچنین نشان داده است که شهرهایی که در عهد عتیق و عهد جدید ذکر شده‌اند، دقیق هستند. شهرهایی مانند حاران، هاصور، دان، مجیدو، شکیم، سامره، شیلو، جازیر، جبعه، بیت شمس، بیت شان، بئرشبع، لاخیش، اریحا، اورشلیم و بابل همگی نشانگرهای جغرافیایی صحیح برای وقایع شرح داده شده در کتاب مقدس هستند (همان منبع).

علاوه بر این تعداد زیاد از شواهد تاریخی کتاب مقدس، باستان‌شناسی همچنین لوح مقبره پادشاه عوزیا، تونل حزقیاه، استوانه کوروش بزرگ و حمله شیشک به یهودا را به نفع صحت تاریخی و دقت کتاب مقدس یافته است (همان منبع).

علاوه بر این، عهد جدید نیز از طریق حفاری‌های باستان‌شناسی و منابع غیرمذهبی از نظر تاریخی دقیق شناخته شده است. باستان‌شناسی مکان‌های زیادی را که در عهد جدید ذکر شده است، مانند حوض سیلوام، حوض بتسایدا، چاه یعقوب، قانا، بیت لحم، کفرناحوم، کرازین، ناصره و اینکه پونتیوس پیلاطس در زمان خدمت عیسی در اورشلیم زندگی می‌کرد، کشف کرده است.

بسیاری از شهرهایی که عیسی در آن‌ها تعلیم داد، معجزه انجام داد و از آن‌ها عبور کرد، امروزه نیز در خاورمیانه وجود دارند و به طور دقیق تحت آزمایش‌های اعتبار تاریخی قرار گرفته‌اند. هر یک از این شهرها به عنوان نشانه‌های جغرافیایی صحیح شناخته شده‌اند و مسیر خدمت عیسی نیز دقیقاً مطابق با آنچه در عهد جدید ثبت شده است، یافت شده است (همان منبع).

لوقا، نویسنده‌ی انجیل، همچنین به عنوان یک تاریخ‌نگار برجسته و دقیق شناخته می‌شود. منتقدان سعی کرده‌اند اطلاعات لوقا در روایت انجیل او را کم‌اهمیت جلوه دهند؛ با این حال، لوقا به عنوان یک محقق و مورخ دقیق در مورد زندگی عیسی مسیح شناخته شده است (همان منبع).

علاوه بر نویسندگان عهد جدید، نویسندگان سکولار زیادی نیز به زندگی عیسی اشاره کرده‌اند. برخی از این نویسندگان سکولار عبارتند از: تاسیتوس، پلینی کوچک، یوسفوس فلاویوس، تلمود بابلی و لوسیان ساموساته‌ای. هر یک از این نویسندگان سکولار اطلاعاتی در مورد عیسی ثبت کرده‌اند که با کتاب مقدس مطابقت دارد.

تاسیتوس در کتاب سالنامه‌ها و تلمود بابلی به مصلوب شدن عیسی اشاره می‌کنند، پلینی در نامه‌های خود و لوسیان در کتاب درباره‌ی مرگ پِرِگرین به پرستش انجام‌شده توسط مسیحیان اولیه و نحوه‌ی نگاه مسیحیان اولیه به عیسی می‌پردازند و یوسفوس فلاویوس رستاخیز عیسی را تأیید می‌کند (همان منبع).

یوسفوس فلاویوس همچنین در کتاب عتیقه‌ی یهودیان اطلاعاتی در مورد هرود، فریسیان، صادوقیان، کاهنان اعظم، فرمانروایان رومی و همچنین یحیای تعمیددهنده، عیسی مسیح و یعقوب را با ذکر نام آورده است. این نویسندگان سکولار هیچ دلیلی برای دروغ گفتن نداشتند، زیرا هیچ یک از این افراد ح حامیان مسیحیت نبودند.

امروز در مقاله آیا کتاب مقدس متنی تاریخی محسوب می‌شود؟ به بررسی مطالب مفیدی در خصوص کتاب مقدس و راه و روش عیسی پرداختیم. در صورت تمایل می توانید سایر مقالات علی وحیدی در خصوص مسیحیت را از طریق این لینک مشاهده نمایید