پناهگاه در بال‌های او در کتاب مقدس چه معنا دارد؟

پناهگاه در بال‌های او در کتاب مقدس چه معنا دارد؟ خداوند اغلب با حیواناتی مانند گوسفند، شیر و پرنده مقایسه می‌شود. او در مزامیر ۹۱:۴ به فرزندانش وعده می‌دهد که «پناهگاهی زیر بال‌هایش» به آنها بدهد. اما این پناهگاه چه نوع پناهی است و این «بال‌ها» در واقعیت معنوی ما به چه شکل هستند؟

سه ترجمه و کمی عبری کتاب مقدس

او بال‌هایش را بر شما می‌گستراند و شما را در امنیت نگه می‌دارد (نسخه انگلیسی معاصر).
او شما را با بال‌هایش پناه می‌دهد (ترجمه انگلیسی زنده جدید).
زیر بال‌های او اعتماد می‌کنید (ترجمه تحت‌اللفظی استاندارد).

هر یک از این ترجمه‌ها علی‌رغم ساختار جمله و انتخاب کلمات متفاوت، به یک معنی هستند. هر نسخه اصلی از کلمه «بال» استفاده می‌کند و اکثر آنها «پناهگاه» را انتخاب می‌کنند، اگرچه CEV می‌گوید او شما را «امن» نگه می‌دارد و LST از «اعتماد» استفاده می‌کند.

کلمه عبری «חסاه» (chasah) به معنای «پناه جستن» یا اعتماد و امیدواری به کسی یا چیزی است. «بال‌ها» در واقع کلمه «کنف» (kanaph) است که در زبان عبری به معنای «دامن» یا «لبه‌ها» نیز می‌باشد.

چرا مترجمان به جای اینکه خداوند را به شکل یک انسان عادی با لباس‌هایی که می‌توان زیر آن پناه گرفت، تصور کنند، سبک استعاری جانوری را انتخاب کردند؟ در ابتدای مزامیر ۹۱، کلمه «پر» به پرندگان اشاره دارد.

همچنین، مزامیرنویس می‌گوید خدا «شما را از دام صیاد رهایی خواهد داد» (آیه ۳). مترجمان برای حفظ این استعاره به جای لباس، «بال» را انتخاب کردند.

گرچه به نظر می‌رسد پرنده در مقایسه با گرگ یا شیری که پرسه می‌زند (شیطان) ضعیف است، اما حضور محافظت‌کننده‌ی خدا قدرتمند و قابل اعتماد است. او مانند «عقابی است که آشیانه‌اش را به هم می‌زند، بر جوجه‌هایش بال می‌زند، بال‌هایش را می‌گستراند، آنها را می‌گیرد» (تثنیه ۳۲: ۱۱-۱۲).

باورمندان همانند نجات‌دهنده‌شان می‌شوند، زیرا او «شما را با خوبی سیر می‌کند تا جوانی‌تان مانند عقاب تجدید شود» (مزامیر ۱۰۳:۵).

ایمانداران به مسیح بر درد، ستم و گناه غلبه می‌کنند و مانند پرندگانی باشکوه از شرایط خود فراتر خواهند رفت: «آن‌‌هایی که منتظر خداوند هستند، قدرت خود را تجدید خواهند کرد؛ با بال‌هایی مانند عقاب بالا می‌روند؛ می‌دوند و خسته نمی‌شوند؛ راه می‌روند و سست نمی‌شوند» (اشعیا ۴۰:۳۱). گرگ باقی می‌ماند، اما در خشکی گیر افتاده است.

پناهگاه واقعی طبق کتاب مقدس

با این حال، نجات فیزیکی مد نظر خداوند نیست، بلکه نجات معنوی است. جان پایپر پرسید: «اقامت در سایه‌ی قادر مطلق چه معنایی دارد اگر در سایه‌ی قادر مطلق هم کشته شوید؟»

او توضیح داد که «سکونت در سایه علی اعلی و حفظ خود در محبت خدا به معنای اعتماد به محبت خدا، حکمت خدا و قدرت خدا برای محافظت شما از هر چیزی است که می تواند شما را به طور کامل نابود کند.» نابودی در اینجا به معنای نابودی فیزیکی نیست بلکه به معنای له کردن روحی یک شخص است.

خداوند ممکن است اجازه دهد فردی در خدمت خود، برای جلالش بمیرد، اما اگر این شخص زندگی خود را نه گاه به گاه بلکه دائماً در نزدیکی خدا بگذراند، پناهگاهی در برابر وسوسه پیدا می کند، راهی برای خروج از زمانی که احساس فشار به سمت گناه می کند.

او پاسخی ملایم‌تر به درگیری‌ها می‌دهد و از دیدگاهی خداپسندانه‌تر نسبت به همه و هر چیزی در زندگی‌اش استفاده می‌کند.

مسیحی اکنون به پدر نزدیک است و بعد از مرگش از او گرفته نخواهد شد. در حالی که عهد عتیق محافظت معنوی خدا را با بال‌های عقاب مقایسه می‌کند، عهد جدید به ما نشان می‌دهد که حفاظت واقعی خون عیسی است. «خوشا حال کسانی که اعمال خلاف قانونشان آمرزیده شده و گناهانشان پوشیده شده است» (رومیان ۴: ۷).

اگر خدا می‌خواست فرزندانش در مقابل خطر ایمن باشند، پشت بال‌های محکم و مناسبی پنهان شوند، هرگز رنج نمی‌بردند؛ با این حال، آنها رنج کشیده‌اند و رنج خواهند کشید. (کتاب مقدس)

آنچه خدا در میان درگیری‌ها فراهم می‌کند، پناهگاهی در برابر پوچی دوری از او در میان درگیری‌هاست.

باورمندان با قدرت و حضور روح القدس به عیسی می‌چسبند؛ زیرا «زیرا مرده‌اید و زندگی شما در مسیح با خدا پنهان است. وقتی مسیح که زندگی شماست ظاهر شود، آنگاه شما نیز با او در جلال ظاهر خواهید شد» (کولسیان ۳: ۳-۴). ما همراه با عیسی، گویی بر روی بال‌های عقاب، بالا خواهیم رفت.

اوج گرفتن از گناه دیگران در کتاب مقدس

تصاویر عقاب نشان‌دهنده‌ی قدرت، آزادی، اوج گرفتن از وسوسه به سمت گناه شخصی، و همچنین اوج گرفتن از گناه دیگران است. این نوعی از برتری‌طلبی خودبزرگ‌بینانه نیست.

بلند شدن به این روش به معنای انتخاب تمرکز بر هر دو پیروزی مسیح رستاخیز و فضیلت‌هایی است که مسیح نه تنها در زندگی روزمره بلکه در سخت‌ترین لحظات زندگی تجسم بخشید.

استفانوس هنگامی که با سنگسار روبرو شد، از نفرت نسبت به دشمنانش یا انکار مسیح سر باز زد. “و چون او را سنگسار می‌کردند، استفانوس فریاد برآورد و گفت ای خداوند عیسی روح مرا قبول کن، و زانو زده با صدای بلند فریاد زد که ای خداوند، این گناه را بر ایشان مگیر و چون این را گفت بخواب رفت” (اعمال رسولان ۷: ۵۴-۶۰).

او از شکنجه‌ی سنگسار شدن و از نفرین بر آزاردهندگانش فراتر رفت. استفانوس در تمام مدتی که کشته می‌شد، به نجات‌دهنده‌ی خود اشاره می‌کرد.

نجات روح یک فرد از آسایش موقتی مهم‌تر است، با این حال جان گیل توضیح می‌دهد که خدا همچنین «فرزندانش را در مصیبت‌هایشان آرامش می‌بخشد».

حتی در پایان زندگی‌اش، زمانی که او باید از شدت عذاب فریاد می‌کشید، خدا باعث شد استفانوس به خواب رود.

پناهگاه خداوند آنقدر واقعی و سرشار از آرامش بود که استفانوس در آرامش کامل جان داد. روح او آزاد بود تا عبادت کند و از نفرت سر باز زند. بدن او له شد، اما روح او اوج گرفت.

امروز در مقاله پناهگاه در بال‌های او در کتاب مقدس چه معنا دارد؟ به بررسی مطالب مفیدی در خصوص کتاب مقدس و راه و روش عیسی پرداختیم. در صورت تمایل می توانید سایر مقالات علی وحیدی در خصوص مسیحیت را از طریق این لینک مشاهده نمایید