چرا به ما گفته شده که سبت را به یاد داشته باشیم و آن را مقدس نگه داریم؟

چرا سبت برای خداوند مهم است و آیا امروزه برای مسیحیان اهمیت دارد؟ خداوند در خروج 20:8 فرمان داد که “سبت را به یاد داشته باشیم و آن را مقدس نگه داریم”. این فقط یک پیشنهاد نبود بلکه یک فرمان بود. سبت چیست و چرا برای خداوند مهم است؟ آیا این موضوع امروزه برای مسیحیان هم اهمیت دارد؟

در لاویین 25: 6، خدا به قوم خود فرمان می دهد تا به مدت یک سال کامل به زمین استراحت دهند. طبق گفته دیوید گوزیک، «اسرائیل قرار بود این کار را به عنوان یک نمایش رادیکال انجام دهد که زمین متعلق به خداست، نه به آنها. […] اسرائیل ایمان خود را اعلام کرد که خدا نیازهای آنها را برآورده خواهد کرد. این واقعاً زندگی با ایمان بود و خدا می خواست مردم او با اعتماد به او زندگی کنند.»

جان پایپر پنج ویژگی قابل توجه خروج 20: 8-11 را جدا کرد: به یاد آوردن، تقدس، نظم، موقعیت و شمول.

به یاد آوردن سبت: به گفته پایپر، «فراموش نکنید که یک روز را مرخصی بگیرید». به یاد آوردن می تواند به معنای «یادآوری»، «مباهات»، «اعتراف» یا «حفظ» باشد. «به یاد داشته باشید» یا «ذکر» در زبان عبری به تنهایی در لاویین هفت بار ذکر شده است.

قداست: سبت مقدس است، از روزهای دیگر متمایز شده است. پایپر اشاره می کند که استراحت سبت «استراحت بی هدف نیست، بلکه استراحت متمرکز بر خداست. […] روز را با تمرکز بر خدای مقدس، مقدس نگه دارید.»

به عبارت دیگر، این روز به طور ویژه مقدس نیست بلکه هدف این روز است. به یاد داشته باشید که هدف سبت کنار گذاشتن هر فعالیت و دنباله روی دیگری و تمرکز بر اینکه خدا کیست، است.

نظم یا عادت‌سازی، یک ریتم ایجاد می‌کند. انجام کاری به این متفاوتی فقط یک روز در هفته، هرچند مهم باشد، دشوار است. اما در مشغله، فراموشی فرا می رسد، به خصوص فراموش کردن خدا.

ایجاد عادت به خودی خود نشان دهنده وضعیت قلب نیست، اما تعیین آن ریتم گامی مهم برای ایجاد فضایی برای عبادت بدون حواس پرتی است. «فرمان به سادگی این است که شش روز کار کنید، یک روز استراحت کنید. هر هفتمین روز باید سبت باشد.»

پایپر به مؤمنان یادآوری می کند که روز هفته به اندازه ریتم کار و استراحت اهمیت ندارد.

سبت جایگاه فرد را در رابطه با خدا به عنوان فرزندی فروتن و نیازمند بازنشانی می کند. خداوند می خواست قومش به او فکر کنند، به آنچه برایشان انجام داده، وعده هایش و دستوراتش فکر کنند با این انتظار ضمنی که آنها فراموش کنند.

در این معنا، سبت عادتی برای بازنشانی مجدد قلب و ذهن در فروتنی نسبت به خداوند است.

همه در سبت سهیم هستند، پیر و جوان، خدمتکار و ارباب، بیگانه و اسرائیلی. کسی نمی تواند با به کار گماردن دیگران برای خود استراحت قائل شود.

در دنیای مدرن، معادل این جمله است که «من شام نمی پزم»، و سپس به رستورانی می رویم که فرد دیگری کار را انجام داده است. این باعث ترویج شمولیت سبت نمی شود.

آیا سبت یک وظیفه است؟

سبت، روزی برای استراحت از کار و تلاش است. «در روز هفتم، خدا کار خود را که انجام داده بود به پایان رساند و در روز هفتم از تمام کارهایی که انجام داده بود، آرمید» (پیدایش 2: 2). استراحت برای خدا آنقدر مهم است که او آن را به یک فرمان تبدیل کرد.

با این حال، یک فرمان توقع است و ممکن است بین فشار انجام این وظیفه و لذت اطاعت از خدا، شکافی وجود داشته باشد. نیت خدا چه بود؟ آیا او قصد داشت قوانینش ظالمانه باشد؟

کلیدی برای درک نیت خدا در گفتگوی عیسی با فریسیان در مرقس فصل 2 است. او و شاگردان در میان مزارع غلات راه می رفتند و به دلیل گرسنگی خوشه ها را می چیدند.

فریسیان اعتراض کردند و گفتند: «نگاه کنید، چرا آنها در روز سبت کاری را انجام می دهند که مشروع نیست؟» عیسی به آنها یادآوری کرد که وقتی داوود و همراهانش گرسنه بودند، نان تقدیم را خوردند.

عیسی به فریسیان توضیح داد که «سبت برای انسان ساخته شده است، نه انسان برای سبت. پس پسر انسان حتی بر سبت نیز خداوند است» (آیات 27-28).

درباره نیازهای اقتصادی چطور؟

مشابه یهودیان، از مسیحیان خواسته می شود تا با تسلیم خود به دست خدا به او در مورد نیازهای فیزیکی خود اعتماد کنند، با این انتظار که او از آنها مراقبت کند. آیا پس در چنین شرایطی، کار کردن در روزهای یکشنبه (یا شنبه برای گروه خاصی از مسیحیان) نشانه بی اعتمادی است؟

اگر در یک روز خاص از هفته نتوانیم به طور کامل استراحت کنیم، گناه کرده ایم؟ چه اتفاقی می افتد اگر یک مسیحی برای اینکه اخراج نشود مجبور باشد یکشنبه ها کار کند، یا یک مسیحی که کسب و کار خودش را اداره می کند نتواند مرخصی بگیرد؟

سبت در مورد انتخاب یک روز، یکشنبه یا شنبه، و نامیدن آن به عنوان یک روز مقدس نیست. یک کارشناس کتاب مقدس اظهار نظر کرد که روز هفته یا حتی ریتم خاص استراحت و کار، مهم نیست، بلکه مهم این است که فرد نیاز به داشتن هر دو را تشخیص داده و برآورده کند.

«ما به یک ریتم مناسب از کار و استراحت نیاز داریم که با هم برای ما، خانواده، کارکنان و مهمانانمان مفید است. این ریتم ممکن است شامل 24 ساعت استراحت مداوم در روز یکشنبه (یا شنبه) باشد یا نباشد. نسبت ها ممکن است به دلیل نیازهای موقت (معادل امروزی بیرون کشیدن یک گاو از چاه در روز سبت [ …] یا نیازهای متغیر فصول زندگی) تغییر کند.»

برای رسیدن به این هدف، فرد می تواند هر روز با اختصاص دادن یک ساعت آرام برای دعا و تفکر، نوشیدن قهوه و لذت بردن از همراهی خداوند، سبت را در هر روز بگنجاند. این یک بازنشانی است، نمونه ای از اولویت دادن به زمان با خداوند هر روز به جای شلوغی زندگی عادی.

امروز در مقاله چرا به ما گفته شده که سبت را به یاد داشته باشیم و آن را مقدس نگه داریم؟به بررسی مطالب مفیدی در خصوص کتاب مقدس و راه و روش عیسی پرداختیم. در صورت تمایل می توانید سایر مقالات علی وحیدی در خصوص مسیحیت را از طریق این لینک مشاهده نمایید