چهار سوار آخرالزمان در مکاشفه (چهار سوار مکاشفه)

در کتاب مکاشفه یوحنا، چهار سوار، سوار بر اسب‌هایی با رنگ‌های مختلف توصیف شده‌اند ( چهار سوار مکاشفه) که نمادی از وقایع هولناک در دوران آخرالزمان هستند. هر سوار، نماینده یکی از مصیبت‌هایی است که بر زمین نازل خواهد شد.

چهار سوار مکاشفه در فصل ۶

کتاب مکاشفه یوحنا، سواران را در فصل ۶ معرفی می‌کند و هر یک نماد یکی از مصیبت‌های وحشتناک در دوران آخرالزمان است. بیایید نگاهی به توصیف هر سوار در کتاب مقدس داشته باشیم:

آیه ۱-۲: “دیدم بره اولین مهر را گشود و صدایی مانند صدای رعد از یکی از آن چهار موجود زنده شنیدم که می‌گفت: «بیا!» پس نگاه کردم و دیدم اسبی سپید ظاهر شد. سوار آن، کمانی در دست داشت و کلاهی به او داده شده بود. او بیرون آمد تا پیروز شود و همچنان پیروز گردد.”
این سوار اغلب به عنوان فاتحی پیروزمندانه یا شخصیتی مسیحایی تفسیر می‌شود. تفسیر دقیق این سوار محل بحث‌های مذهبی است. برخی بر این باورند که او نمادی از مسیح است در حالی که عده‌ای دیگر او را فریبنده‌ای دروغین می‌دانند که مردم را گمراه می‌کند.

آیه ۳-۴: “هنگامی که مهر دوم را گشود، صدای دومین موجود زنده را شنیدم که می‌گفت: «بیا!» و اسب دیگری سرخ‌رنگ بیرون آمد. به سوار آن اجازه‌ داده شد تا آرامش را از زمین بگیرد، تا مردم یکدیگر را بکشند، و شمشیری بزرگ به او داده شد.”
این سوار، نماد آشکار جنگ و خونریزی است. او اغلب با یک شمشیر بزرگ یا شمشیری خونین به تصویر کشیده می‌شود و نشان‌دهنده درگیری و خشونت گسترده است.

آیه ۵-۶: “هنگامی که مهر سوم را گشود، صدای سومین موجود زنده را شنیدم که می‌گفت: «بیا!» و نگاه کردم و دیدم اسبی سیاه ظاهر شد. سوار آن، ترازویی در دست داشت. و صدایی شبیه به نجوا در میان آن چهار موجود زنده شنیدم که می‌گفت: «یک لیتر گندم به یک دینار، و سه لیتر جو به یک دینار، اما به روغن و شراب آسیب نرسانید!»”
این سوار، قحطی و کمبود مواد غذایی را به تصویر می‌کشد. او اغلب با ترازویی در دست نشان داده می‌شود که نشان از کمبود و سهمیه‌بندی غذا دارد.

آیه ۷-۸: “وقتی او مهر چهارم را باز کرد، صدای چهارمین موجود زنده را شنیدم که می‌گفت: «بیا!» و نگاه کردم و دیدم اسبی رنگ‌پریده ظاهر شد. و نام سوار آن مرگ بود، و هاデス (خدای مردگان در اساطیر یونان) او را دنبال می‌کرد. و به آن‌ها بر یک چهارم زمین قدرت داده شد تا با شمشیر و قحطی و طاعون و با درندگان زمین بکشند.”
این سوار، نماد مرگ و بیماری است. او اغلب با تیری و کمانی مرگبار یا جسدهای در حال تجزیه به تصویر کشیده می‌شود و نشان‌دهنده شیوع بیماری و مرگ و میر گسترده است.

سوار اسب سفید و سوار آن – ضد مسیح و خشونت

اولین سوار بر اسبی سفید به نظر می‌رسد مصمم به فتح و پیروزی است (مکاشفه ۶: ۲). سوار آن کلاهی بر سر دارد و کمانی در دست گرفته است. برخی افراد سوار این اسب را به حضرت عیسی نسبت می‌دهند، زیرا بعداً در مکاشفه ۱۹، عیسی بر اسبی سفید سوار است.

با این حال، چند نکته وجود دارد که این تفسیر را زیر سوال می‌برد:

تفاوت نمادها: اگرچه هر دو سوار بر اسب‌های سفید سوار هستند، اما نمادهای همراه آن‌ها متفاوت است. عیسی در مکاشفه ۱۹ با تاجی از طلا بر سر و جامه‌ای آغشته به خون توصیف شده است که نمادی از قدرت و فداکاری اوست. در حالی که سوار اسب سفید در مکاشفه ۶ تنها کلاهی به سر دارد و کمان او نشان‌دهنده‌ی پیروزی نظامی است.
ماهیت فتح و پیروزی: عیسی در مکاشفه ۱۹ به عنوان نجات‌دهنده‌ای که بر شر پیروز می‌شود، به تصویر کشیده شده است. اما فتح سوار اسب سفید در مکاشفه ۶ فتحی خشونت‌آمیز است.

سوار اسب سرخ و سوار آن – جنگ

اسب بعدی، که سرخ رنگ و آتشین است، آرامش را از زمین می‌گیرد (مکاشفه ۶:۴). سوار اسب سرخ شمشیری بزرگ حمل می‌کند و آشکارا نماد جنگ و خشونت است. این دنباله‌ی منطقی سوار و اسبی است که به دنبال فتح و پیروزی بود، چرا که فتح اغلب به جنگ منجر می‌شود.

ضد مسیح به دنبال برپایی جنگی فیزیکی و همچنین جنگی معنوی خواهد بود. برای مثال، می‌توان به «رجس‌گذاری ویران‌کننده‌ای» اشاره کرد که وی پس از سه و نیم سال صلح در معبد قرار می‌دهد (دانیال ۹: ۲۷). او جان بسیاری را به معنای فیزیکی و معنوی خواهد گرفت.

اگرچه جنگ‌های زیادی در طول تاریخ زمین رخ داده است، اما هیچ جنگی به اندازه‌ی ویرانی‌هایی که در دوران آخرالزمان رخ می‌دهد، مخرب نخواهد بود.

سوار اسب سیاه و سوار آن – قحطی

سومین سوار بر اسبی سیاه سوار است و ترازویی در دست دارد. به نظر می‌رسد این نمادی از قحطی باشد که باعث نابودی ذخایر گندم و جو می‌شود، در حالی که ذخایر روغن و شراب آسیبی نخواهند دید (مکاشفه ۶: ۵-۶).

با توجه به اینکه ضد مسیح کنترل خرید و فروش کالا را در دست دارد (مکاشفه ۱۳: ۱۷)، ممکن است این قحطی ناشی از اقدامات او باشد: «تا کسی نتواند خرید یا فروش کند، مگر اینکه نشان داشته باشد، یعنی اسم آن وحش یا عدد اسم آن را.»

برخی از پژوهشگران این قحطی را به جنگ‌هایی که قبل از آن رخ داده است، نسبت می‌دهند. در طول تاریخ، کسانی که به کشاورزی و تأمین مواد غذایی مشغول بوده‌اند، کار خود را رها کرده‌اند تا در جنگ‌ها بجنگند. به همین دلیل، منابع غذایی کاهش یافته و تمدن‌های entire (کامل) فروپاشی یافته‌اند.

سوار اسب رنگ پریده و سوار آن – مرگ

در آخرین رویای یوحنا، اسب رنگ پریده نماد مرگ است. بدیهی است که با کاهش ذخایر غذا و وقوع جنگ، مرگ به دنبال می‌آید. اسب رنگ پریده دارای قدرت قحطی، طاعون و کشتن با شمشیر و درندگان است (مکاشفه ۶: ۸).

بیماری و قحطی اغلب در نتیجه جنگ‌های رخ می‌دهد و این اسب نیز از این قاعده مستثنی نیست.

امروز در مقاله چهار سوار آخرالزمان در مکاشفه به بررسی مطالب مفیدی در خصوص کتاب مقدس و راه و روش عیسی پرداختیم. در صورت تمایل می توانید سایر مقالات علی وحیدی در خصوص مسیحیت را از طریق این لینک مشاهده نمایید