کتاب مقدس چه چیزی در مورد خلاقیت می‌گوید؟

کتاب مقدس چه چیزی در مورد خلاقیت می‌گوید؟ رندی الکورن می‌گوید که خداوند خلاقیت را به انسان‌ها عطا کرد، پیش از آنکه گناه وارد دنیا شود. هنگامی که گناه کردیم، خلاقیت تحریف شد، اما ما همچنان موهبت خلق کردن را به روش‌های بسیار متنوعی داریم. خداوند نشانه‌های زیادی در کتاب مقدس بر جای گذاشته است.
خلاقیت با خدا آغاز می‌شود

پدر خلاق است: او کل زمین را با تمام ویژگی‌ها و مخلوقاتش طراحی کرد و به آن جان بخشید و تنها پس از اینکه «به صورت خود انسان آفرید، به صورت خدا او را آفرید؛ او آنها را نر و ماده آفرید» (پیدایش ۱: ۲۷) استراحت کرد. او همچنین شادی را تجربه کرد – زیرا «خداوند دید هر آنچه ساخته بود، و اینک، بسیار نیکو بود» (آیه ۳۱).

کتاب مقدس نمونه‌های متعددی را از افرادی که قوم خدا هستند و اشیاء زیبایی مانند لباس و ساختمان ساخته‌اند یا موسیقی‌های نفیس خلق کرده‌اند، به تصویر می‌کشد.
مزامیر ۱۵۰: ۴ مردم خدا را تشویق می‌کند که «او را با دف و رقص ستایش کنید؛ او را با سازهای زهی و نی ستایش کنید!» خداوند موسیقی عبادت آمیز را دوست دارد، که با شادی توسط کسانی که او را می‌پرستند اجرا می‌شود.

خداوند قوم خود را به گونه‌ای طراحی کرد که آفریننده باشند: «او آنها را از مهارت برای انجام هر نوع کاری که توسط یک حکاکی یا یک طراح یا یک گلدوز با نخ‌های آبی و بنفش و قرمز و کتان مرغوب مَتابیده، یا یک بافنده – توسط هر نوع صنعتگر یا طراح ماهر پر کرده است» (خروج ۳۵: ۳۵).

نقاشی، نوشتن، رقص و آواز خواندن به طور معمول چیزهایی هستند که ما با یک فرد هنرمند مرتبط می‌دانیم، اما نجارگری، آشپزی و سایر مشاغل نیز شامل هنر هستند. در واقع، هر بار که فردی چیزی می‌سازد، در حال خلق کردن است، اگرچه این کار تنها زمانی احساس خلاقیت می‌کند که با روحیه‌ی شادی انجام شود.

«آیا مردی را می‌بینید که در کارش ماهر است؟ او در برابر پادشاهان خواهد ایستاد؛ او در برابر مردان گمنام نخواهد ایستاد» (امثال ۲۲: ۲۹).

مهم نیست یک مؤمن در چه حرفه‌ای مشغول است، او تا حد توان خود، با صداقت و با روحیه‌ی شکرگزاری کار می‌کند، او برای شاه کار می‌کند و در حال خلق چیزی است، درست مانند پدر آسمانی‌اش. خداوند اولین و بهترین خالق بود، اما از آنجایی که ما به صورت او آفریده شده‌ایم، ما نیز خلق می‌کنیم.

یک عبادتگر خلاق بر اساس کتاب مقدس

رندی الکورن اشاره می‌کند که اولین فردی که در کتاب مقدس به عنوان فردی خلاق نام برده شده، یعنی بوصص‌لئیل، نه نقاش بود و نه چنگ‌نواز. «خداوند به بوصص‌لئیل عطا کرد و او را فراخواند تا یک کارگر ماهر، یک صنعتگر استاد، یک هنرمند تجلیل کننده‌ی خدا باشد.

جامعه، هنرمندان مشهور را روی سکویی قرار داده است – افرادی که موسیقی عامه‌پسند می‌نویسند و اجرا می‌کنند، به خاطر زیبایی کارشان به بت‌های دنیوی تبدیل می‌شوند. ممکن است نویسندگان پرفروش در عمارت‌ها زندگی کنند، در حالی که بازیگران مشهور با تلاش‌هایشان طرفداران پرستشگری را به خود جذب می‌کنند.

اما کتاب مقدس توجه ما را روی کسانی متمرکز می‌کند که نه تنها چیزی زیبا خلق می‌کنند، بلکه توجه را به جلال خدا معطوف می‌کنند و به دیگران نیز آموزش می‌دهند.

رندی الکورن استدلال می‌کند که «کسانی که تصور می‌کنند معنویت چیزی انتزاعی و نامرئی است – بی‌ارتباط با مهارت‌های فیزیکی، خلاقیت و توسعه‌ی فرهنگی ما – از درک درستی از کتاب مقدس برخوردار نیستند.»

آنها نمی‌بینند که چقدر جزئیات زیبا و ظریف در دستورالعمل‌های خدا برای ساختن مسکن، به عنوان مثال، گنجانده شده است.

بوصص‌لئیل صندوق عهد و بسیاری دیگر از ویژگی‌های خوب و مهم مسکن را ساخت، از جمله روغن مقدس (خروج ۳۷).

او به همراه دستیارش اهیلیاب، «لگن برنجی و پایه‌ی برنجی آن را از آینه‌های زنان خدمتگذار که در ورودی خیمه‌ی اجتماع خدمت می‌کردند» ساخت (خروج ۳۸:۸).

با بررسی تمام آنچه بوصص‌لئیل و اهیلیاب به دست آوردند، چه خودشان و چه به عنوان ناظر بر کار دیگران، فهرستی گسترده و توجهی عمیق به جزئیات آشکار می‌شود. «طراح استاد در دستورالعمل‌های خود برای ساختن مسکن به جزئیات زیادی می‌پردازد.»

الکورن به ما یادآوری می‌کند. به هیچ وجه نمی‌توانستند به تنهایی همه کارها را انجام دهند، اما هر چه به دست آوردند «مطابق با آنچه خداوند به موسی فرمان داده بود» بود.

با پیروی از این دستورالعمل‌ها، «مردم اسرائیل تمام کار را انجام داده بودند. و موسی تمام کار را دید، و اینک، آن‌ها آن را انجام داده بودند. همانطور که خداوند فرمان داده بود، آنها انجام داده بودند. آن‌گاه موسی آنها را برکت داد» (خروج ۳۹: ۴۲-۴۳).

الکورن به ما یادآوری می‌کند که خلاقیت یک حلقه‌ی بسته از رازهای به شدت محافظت‌شده نیست که با غرور شدید و طمع‌آلود در چنگ کسی باشد تا بتواند چیزی تولید کند که به او جلال شخصی بدهد؛ خلاقیت عطا شده‌ی خدا، دیگران را دعوت می‌کند تا مطابق با موهبت‌هایشان بیاموزند تا با شادی در راه‌هایی خدمت کنند که خداوند را خشنود می‌کند، به عبادت خدمت کنند و دیگران را بنا کنند. خلاقیت الهی به عیسی مسیح اشاره دارد.

میراث ایمان

در حالی که برای برخی، هنرها غیرضروری و در صورت تسلیم شدن به خود، بالقوه لذت‌گرا هستند، هنرها در اهداف فعلی خدا برای ما نقش مهمی ایفا می‌کنند.

شاید نام هنرمندی را که آهنگی را برای کلیسا نوشته و حتی در ماشین زمزمه می‌کنید فراموش کنید، یا آهنگی که حقیقت کتاب مقدس بر آن سوار شده است و به شما امکان می‌دهد یک آیه را بهتر به خاطر بسپارید، اما آن آهنگ برای شما مفید بوده است. شما به یاد می‌آورید که آن آهنگ برای آموزش چیزی در مورد عیسی به شما طراحی شده بود.

«بگذار کلام مسیح به فراوانی در شما ساکن شود، با همه‌ی حکمت یکدیگر را تعلیم و تذکر دهید، به سرودها و مزامیر و سرودهای روحانی سُروَد گویید، با شکرگزاری در دل‌هایتان به خدا سُروَد زنید» (کولسیان ۳:۱۶).

این چیز کمی نیست، بلکه کمکی برای تغذیه‌ی روحانی است. در زمانی که چاپگر یا دستگاه تکثیر وجود نداشت، زمانی که همه نمی‌توانستند بخوانند و انتقال شفاهی اطلاعات ضروری بود، خواندن کلام خدا با آواز به مردم کمک می‌کرد تا آن را حفظ کنند.

و این آهنگ‌ها همانطور که پولس می‌گوید، بر قلب شنونده تأثیر می‌گذاشت و تشویق به «شکرگزاری» می‌کرد. این بخش کلیدی تبدیل خلاقیت به عبادت است: اگر چیزی که ابداع می‌کنیم یا می‌سازیم یا اجرا می‌کنیم رضایت بخش و زیبا باشد، تمام اعتبار به خدا تعلق دارد؛ ما از او برای الهام‌بخشی که منجر به خلاقیت ما شد، قدردانی می‌کنیم.

همچنین توجه داشته باشید که پولس می‌گوید کلام نه تنها منتقل می‌شود بلکه موجودی زنده است – «به فراوانی در» یک شخص «ساکن می‌شود». نیروی خلاقی پشت هر چیزی که زنده است و نیروی خلاقی پشت روش‌های آموزشی وجود دارد که به مردم امکان می‌دهد پیام امیدبخش – بشارت نیک، که انجیل عیسی مسیح است – را بشنوند، بیاموزند، به خاطر بسپارند و منتشر کنند.

خلاقیت به اطلاعات مربوط به قلب خدا شکل و ماهیت فیزیکی می‌دهد، چیزی که می‌توان در اعمال پیروان او و همچنین در ساختمان‌ها، نقاشی‌ها و مجسمه‌هایی که خلق می‌کنند و در آهنگ‌ها و داستان‌هایی که به اشتراک می‌گذارند، دید و شنید.

به هر حال، همانطور که الکورن به ما یادآوری می‌کند، یوسف، پدرخوانده‌ی عیسی، یک نجار، یک «سازنده» بود، همانطور که الکورن می‌گوید. «خداوند سازنده است. […] خدا ما را، تصویرگران خودش، برای سازنده بودن آفرید. ما هرگز دست از ساختن برنمی‌داریم. وقتی می‌میریم، خلاقیت خود را پشت سر نمی‌گذاریم، بلکه فقط آنچه مانع توانایی ما برای تجلیل از خدا از طریق آنچه خلق می‌کنیم می‌شود را باقی می‌گذاریم.»

امروز در مقاله کتاب مقدس چه چیزی در مورد خلاقیت می‌گوید؟ به بررسی مطالب مفیدی در خصوص کتاب مقدس و راه و روش عیسی پرداختیم. در صورت تمایل می توانید سایر مقالات علی وحیدی در خصوص مسیحیت را از طریق این لینک مشاهده نمایید