فراخوان اولیه برای روز ملی دعا و روزه در کنگره قاره‌ای در سال ۱۷۷۵ انجام شد. همچنین، آبراهام لینکلن در میانه آشوب‌های جنگ داخلی، در سال ۱۸۶۳ خواستار روز ملی دعا شد. با این حال، این روز تا سال ۱۹۵۲ توسط رئیس جمهور هری اس. ترومن به قانون تبدیل نشد.
طبق وبسایت روز ملی دعا، در ۱۷ آوریل ۱۹۵۲، قانون عمومی ۸۲-۳۲۴، ماده ۱۱۹ به تصویب رسید که بیان می کرد:
“رئیس جمهور باید هر سال، به غیر از یکشنبه، یک روز مناسب را به عنوان روز ملی دعا اختصاص دهد و اعلام کند، روزی که مردم ایالات متحده بتوانند در کلیساها، به صورت گروهی و به صورت فردی به دعا و نیایش نزد خداوند روی آورند.”
در سال ۱۹۷۹، کمیته رسمی دعا ملی (NPC) تشکیل شد و اولین مراسمی که توسط این کمیته سازماندهی شد در سال ۱۹۸۳ در تالار قانون اساسی در واشنگتن دی.سی برگزار گردید. با این حال، هیچ روز دقیقی برای برگزاری سالانه ذکر نشده بود.
اگر می‌خواهید به عنوان یک خانواده دعا کنید، راهنمایی به نام «برای ملت خود دعا کنید» وجود دارد که یک برنامه هفت روزه برای دعا کردن برای هر یک از این هفت مرکز اثرگذار ارائه می‌دهد. این راهنما شامل بخش‌هایی از کتاب مقدس و موضوعات خاص برای دعا در هر زمینه است.
همچنین، آیه ۱ تا ۲ از فصل دوم، رساله اول تیموتائوس به ما می‌گوید که برای همه مردم دعا کنیم، اما به طور خاص برای افرادی که در جایگاه قدرت هستند: «پس قبل از هر چيز، توصيه مي‌كنم كه براي همه مردم دعا و شفاعت و زاري و تشكر به عمل آيد. بخصوص براي پادشاهان و براي همه صاحب‌مقامان، تا زندگي آرام و بي‌خطري در تمامي پرهيزگاري و درستي داشته باشيم.»
روز ملی دعا چیست؟
فقط دعا کردن برای دولت نیست. راهنمای دعا در روز ملی دعا، هر هفت مرکز اثرگذار را پوشش می‌دهد. این راهنما با دعا برای خانواده شروع می‌شود و از انجیل لوقا، فصل ۱۱، آیه ۱ تا ۱۳ به عنوان مبنایی برای بحث استفاده می‌کند. از آنجایی که خانواده یکی از کوچکترین واحدهای جامعه ماست، شروع از اینجا منطقی به نظر می‌رسد. از خودتان بپرسید که خانواده‌ها چگونه می‌توانند مرکز اثرگذاری باشند یا چگونه می‌توانیم به عنوان یک خانواده برای همدیگر دعا کنیم.
مرکز بعدی کلیسا است. درست همانطور که برای رهبران دولت دعا می‌کنیم، باید برای رهبران کلیسای خودمان نیز دعا کنیم. دعاها همچنین می‌توانند شامل مسائل خاصی باشد که کلیسای محلی شما ممکن است با آنها روبرو شود و مسائل ملی یا جهانی.
کسب و کار مرکز اثرگذار بعدی است، زیرا اقتصاد به نحوی بر همه تأثیر می‌گذارد. چگونه می‌توانیم برای کسب و کارهای محلی دعا کنیم؟ مهم‌ترین نیازهای جوامع تجاری ما چیست؟ فیلیپیان فصل ۴، آیه ۱۹ به ما می‌گوید که خدا تمام نیازهای ما را برآورده می‌کند، بنابراین ما باید با درخواست تأمین الهی برای اطرافیانمان، برای آنها شفاعت کنیم.
سیستم آموزشی ما یکی از بزرگترین مراکز اثرگذار در کشور ماست. ما باید برای معلمان خود، برای تأمین تجهیزات و لوازم مورد نیاز، و از همه مهمتر برای محافظت از فرزندانمان و همه کسانی که با آنها کار می‌کنند، دعا کنیم.
هنر، سرگرمی و رسانه‌ها تأثیر زیادی بر ملت ما دارند. می‌توانیم دعا کنیم تا از موهبت‌های الهی آنها برای جلال او استفاده شود و مخاطبان خود را ارتقا دهد.
بدیهی است، ما همیشه باید برای نیروهای نظامی خود که برای محافظت از ما در معرض خطر قرار می‌گیرند، دعا کنیم. ما باید به دنبال راه‌هایی برای دعا برای سربازان وظیفه و جانبازانی باشیم که برای جراحات و فشارهای روحی ناشی از چنین مشاغل دشواری نیاز به دعا دارند.
برای دولت، برای حکمت و صداقت رهبرانمان دعا کنید. در سطح فدرال، برای رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور، اعضای کابینه، رهبران کنگره و قضات دیوان عالی دعا کنید. در سطح ایالتی، برای فرماندار، قوه مجریه، قانونگذاری و رهبران قضایی خود دعا کنید. در دولت محلی، برای شهردار، شورای شهر، رئیس پلیس، رئیس آتش نشانی، قضات و مقامات شهرستان خود دعا کنید.
روز ملی دعا فراتر از دعا کردن در مورد اتفاقات حوزه سیاسی و رهبران ملی ما است. در حالی که این مهم است، این مناطق دیگر نیز باید در مقابل تخت خداوند آورده شوند تا بتوانیم یک ملت خداپرست باشیم.
