معنای صهیون در کتاب مقدس چیست؟
What Is the Meaning of Zion in the Bible?
اصطلاح «صهیون» در کتاب مقدس اهمیت زیادی دارد و در عهد عتیق و تا حدودی کمتر در عهد جدید به کار رفته است. معنای آن و نمادهایی که نشان می‌دهد، می‌تواند بسته به متن، تغییر کند. در اینجا به برخی از جنبه‌های کلیدی مفهوم صهیون در کتاب مقدس اشاره می‌کنیم:
1. موقعیت جغرافیایی:
در ابتدا، صهیون به مکان خاصی در اورشلیم، به‌ویژه شهر داوود، اشاره می‌کرد. این صهیون اصلی بود که به کوه صهیون نیز معروف است. این تپه‌ای یا کوهی در اورشلیم بود که شهر داوود در آنجا ساخته شد. با گذشت زمان، این مکان به نمادی از شهر اورشلیم و در نهایت کل سرزمین اسرائیل تبدیل شد.
2. نماد حضور خدا:
صهیون اغلب به عنوان نمادی از حضور خدا استفاده می‌شود. در عهد عتیق، آن را مسکن خدا می‌دانستند. برای مثال، در مزامیر ۱۳۲: ۱۳-۱۴ آمده است: «زیرا خداوند صهیون را برگزیده است، او آن را برای مسکن خود خواسته است، و گفته است: ‘این آرامگاه جاویدان من است؛ در اینجا تا ابدالآباد خواهم نشست، زیرا مشتاق آن بوده‌ام.»
3. نماد پادشاهی خدا:
صهیون با برپایی پادشاهی خدا روی زمین مرتبط است. این مکان به عنوان سرزمینی برای عدالت، دادگری و حکومت خدا شناخته می‌شود. گاهی اوقات برای ابراز امید به سلطنت آینده مسیح به کار می‌رود.
4. معنای روحانی و نمادین:
در عهد جدید، به ویژه در نوشته‌های پولس رسول، صهیون می‌تواند معنایی بیشتر روحانی و نمادین داشته باشد. در مسیحیت، این مفهوم با اورشلیم آسمانی و جماعت ایمانداران به مسیح مرتبط است. برای مثال، در عبرانیان ۱۲: ۲۲-۲۳ آمده است: «لیکن شما به کوه صهیون آمده‌اید، به شهر خدای زنده، اورشلیم آسمانی.»
5. صهیون در پیشگویی‌ها:
برخی از بخش‌های عهد عتیق، به ویژه در کتاب‌های پیامبران، به صورت پیشگویانه از صهیون صحبت می‌کنند. این پیشگویی‌ها اغلب دوره‌ای از بازسازی و رستگاری را برای قوم خدا پیش‌بینی می‌کنند، از جمله بازگشت تبعیدیان یهودی و تحقق نهایی برنامه خدا.
فرست محتوا
تعریف صهیون در کتاب مقدس
کلمه عبری باستان «صهیون» (Tsiyon) به معنای «قلعه‌ای تپه‌ای کنعانی در اورشلیم است که توسط داوود فتح شد و در کتاب مقدس ‘شهر داوود’ نامیده می‌شود.»
طبق گفته‌ی Patheos.com، صهیون همچنین به معنای «کوه» است، اصطلاحی دیگر برای «دولت‌ها یا ملت‌ها»، اما نویسندگان کتاب مقدس اغلب منظورشان «کوه خداوند، […] صخره اسرائیل» از اشعیا 30:29ب بوده است. کوه صهیون در مکاشفه 21 نماینده‌ی «پادشاهی خدا» است و «به اورشلیم جدیدی که از آسمان فرود خواهد آمد، اشاره دارد.»
صهیون می‌تواند به یکی از سه مکان اشاره داشته باشد: تپه‌ای که قدیمی‌ترین مناطق اورشلیم در آن قرار داشتند؛ خود شهر اورشلیم؛ یا مسکن خدا.
صهیون در کتاب مقدس
عهد عتیق
اولین اشاره کتاب مقدس درباره‌ی «حصار صهیون، که شهر داوود است» صحبت می‌کند (دوم سموئیل 5: 7).
بسیاری از مزامیر از صهیون، «کوه مقدس» خداوند (مزامیر 2: 6)، مکانی که خداوند در آنجا «بر تخت نشسته است» (مزامیر 9: 11) و از آنجا که داوود مشتاق نجات است (مزامیر 9: 14)، یاد می‌کنند.
اشعیا یکی دیگر از منابع پربار است: «کسانی که در صهیون باقی مانده‌اند، کسانی که در اورشلیم باقی مانده‌اند، مقدس خوانده خواهند شد» (اشعیا 4: 3)؛ «هدایایی به کوه صهیون، محل نام خداوند متعال، آورده خواهد شد.» (اشعیا 18: 7)
صهیون بارها در سایر کتاب‌های عهد عتیق از جمله مراثی ارمیا و میکاه ظاهر می‌شود.
عهد جدید
نویسندگان عهد جدید، متی، یوحنا و پولس، هنگامی که از صهیون صحبت می‌کنند، آنچه را که قبلاً در عهد عتیق نوشته شده است نقل می‌کنند.
«در صهیون سنگی است که موجب لغزش مردم و صخره‌ای که باعث سقوط آنها می‌شود، و کسی که به او ایمان داشته باشد هرگز رسوا نخواهد شد.» (رومیان 9: 33) اول پطرس 2: 6 می‌گوید این سنگ در صهیون عیسی است، «یک سنگ بنای برگزیده و گرانبها.»
یوحنا در رؤیای خود از آخرالزمان دید که «بر کوه صهیون بره ایستاده بود و با او 144000 نفر بودند که نام او و نام پدرش بر پیشانی آنها نوشته شده بود.» (مکاشفه 14: 1)
