4 راه برای گشودن قفل قدرت نجات بخش با کتاب مقدس
Ways to Unlock the Power of Saving Grace
نجات بخش، مفهومی کلیدی در مسیحیت و کتاب مقدس است که به بخشش گناهان و رهایی از عواقب آن از طریق ایمان به عیسی مسیح اشاره دارد. این هدیهای رایگان و بلاعوض از جانب خداست که میتوانیم با پذیرش عیسی مسیح به عنوان نجاتدهنده خود، آن را دریافت کنیم.
قرنها پیش، مارتین لوتر و اصلاحات دینی به مسائل درون کلیسای کاتولیک پرداختند و تلاش کردند تا ایمانداران را به جای یک مؤسسه، بر روی مسیح متمرکز کنند.
در میان آموزههایی که آنها طرفداری میکردند، به مسیحیان تعلیم میدادند که تنها با فیض نجات مییابند. اصلاحگران به جملهی زیر، در کنار سایر آیات کتاب مقدس، اشاره کردند:
«زیرا به فیض نجات یافتهاید، به واسطهی ایمان، و این از شما نیست، بلکه عطای خداست، نه از اعمال، تا مبادا کسی تفاخر کند.» – افسسیان فصل ۲ آیههای ۸ و ۹ در کتاب مقدس
مردم اغلب رحمت و فیض را اشتباه میگیرند. هر دو شامل لطف و محبتی هستند که استحقاق آن را نداریم. با این حال، رحمت لطف خداست در اینکه مجازاتی را که سزاوارش هستیم به ما نمیدهد. فیض لطف خداست در اینکه به ما قدرت زندگی با او را عطا میکند. هر دو موهبت هستند و هیچکدام را سزاوار نیستیم.
جمله بعدی در افسسیان، آیه ۲:۱۰، این موضوع را بیشتر توضیح میدهد: «زیرا ما ساختهی دست خدا هستیم که در مسیح عیسی آفریده شدهایم تا اعمال نیکو به جا آوریم، که خدا آنها را از پیش برای ما مهیا ساخته تا انجام دهیم.» اعمال ما ما را نجات نداد. کار خدا ما را نجات داد. موهبت فیض منجر به انجام کارهای نیک توسط ما میشود که توسط خدا آغاز شده است. برای اینکه بتوانیم با او همقدم شویم، به رحمت (بخشش گناه، رفع مجازات) و فیض (قدرت انجام کارهایی که خدا برای ما آماده کرده است) نیاز داریم.
فرست محتوا
- 1 1. درک نیاز ما به فیض متحول کننده خدا طبق کتاب مقدس
- 2 2. گشودن قفل فیض و ترمیم خدا از طریق توبه و اعتراف
- 3 3. ایمان به عیسی، قفل فیض نجاتبخش خدا را میگشاید
- 4 4. قدرت روزه در عمیقتر کردن وابستگی ما به خدا طبق کتاب مقدس
- 5 امروز در مقاله 4 راه برای گشودن قفل قدرت نجات بخش با کتاب مقدس به بررسی یک موضوع مفید در خصوص کتاب مقدس و راه و روش عیسی پرداختیم. در صورت تمایل می توانید سایر مقالات علی وحیدی در خصوص مسیحیت را از طریق این لینک مشاهده نمایید
1. درک نیاز ما به فیض متحول کننده خدا طبق کتاب مقدس
خدا حقیقت است و ما با پذیرفتن نیاز مطلق خود به او، خود را با پدرمان هماهنگ میکنیم. این شناخت از ناتوانی و وابستگی خودمان به خدا، درِ کار دگرگونکنندهی او را در درون ما باز میکند. خود عیسی بر اهمیت درک نیاز ما به نجات تأکید میکند. در یوحنا فصل ۱۵ آیه ۵، مسیح اعلام میکند:
«من رز هستم و شما شاخهها. اگر در من بمانید و من در شما، میوهی بسیار خواهید آورد، زیرا جدا از من هیچ نمیتوانید بکنید.»
هیچ راهحلی میانهای وجود ندارد. یا با خدا به عنوان منبع میوه میآوریم، یا به هیچ چیز دست نمییابیم.
وقتی نیاز خود به فیض نجاتبخش خدا را میپذیریم، خود را در مقابل او فروتن میکنیم و میپذیریم که نمیتوانیم خودمان را از طریق تلاشها یا شایستگیهایمان نجات دهیم. این فروتنی ما را با حقیقت وضعیتمان به عنوان موجوداتی فانی که نیاز به رستگاری داریم، همسو میکند. در لوقا فصل ۱۸ آیه ۱۳، عیسی برای نشان دادن قدرت درک نیاز ما به رحمت، تمثیل فریسی و باجگیر را تعریف میکند. باجگیر با اذعان به گناه خود فریاد میزند: «خداوندا، بر من، که گناهکارم، رحمت کن.» عیسی نتیجه میگیرد: «به شما میگویم که این شخص، نه آن دیگری، تبرئه شده به حضور خدا رفت. زیرا هر که خود را بلند کند، فروتن خواهد شد، و هر که خود را فروتن کند، بلند خواهد شد.» کتاب مقدس
2. گشودن قفل فیض و ترمیم خدا از طریق توبه و اعتراف
توبه و اعتراف نقشهای محوری در گشودن قفل فیض خدا در زندگی ما ایفا میکنند. از طریق توبه، ما از گناه روی گردانده و به سمت پیروی از خدا و راه رفتن در مسیرهای او حرکت میکنیم. و با اعتراف، گناهان خود را در برابر خدا اقرار میکنیم و بخشش و پاکسازی او را میطلبیم. این اعمال، راه را برای آشتی با خدا و بازسازی رابطهی ما با او هموار میکند.
اعتراف با حقیقت گناه ما و سزاوار بودن خشم خدا موافقت میکند. در اول یوحنا فصل ۱ آیه ۹، یوحنا رسول مینویسد: «اگر گناهان خود را اقرار کنیم، او که وفادار و عادل است، گناهان ما را میآمرزد و ما را از هر ظلمی پاک میکند.» خدا به اعتراف فروتنهی ما با بخشش و پاکسازی پاسخ میدهد.
کتاب مقدس توبه برای دریافت بخشش خدا را برجسته میکند. در اعمال رسولان فصل ۳ آیه ۱۹، پطرس موعظه میکند:
«پس توبه کنید و به سوی خدا بازگردید تا گناهان شما محو شود، تا ایام تجدید از جانب خداوند فرا برسد.»
توبه به تجربهای دگرگونکننده تبدیل میشود، جایی که خدا ما را میبخشد و متحول میکند. او فیض خود را به ما اعطا میکند و به ما قدرت میبخشد تا از او پیروی کنیم و از او اطاعت نماییم. توبه و اعتراف با هم، مسیری برای تجربه کردن کمال فیض نجاتبخش خدا ایجاد میکنند. آنها تمایل ما را برای اذعان به نیازمان به بخشش خدا، تعهدمان به روی گرداندن از گناه و تمایل ما به ترمیم رابطهمان با او نشان میدهند.
3. ایمان به عیسی، قفل فیض نجاتبخش خدا را میگشاید
زمانی که توبه میکنیم، ایمان و اعتماد خود را بر شخص عیسی قرار میدهیم. اfesians فصل ۲ آیههای ۸ و ۹ به ما میآموزد که با فیض “از طریق ایمان” نجات مییابیم. ایمان، که آن هم هدیهای است، راه نجات را فراهم میکند که فیض از طریق آن عمل میکند. این ایمان و اعتماد به عیسی، قدرت فیض نجاتبخش خدا را در زندگی ما باز میکند.
ایمان شامل گذاشتن اعتماد و اطمینان ما به عیسی مسیح، ایمان به مرگ فداکارانه و رستاخیز او برای آمرزش گناهانمان است. در یوحنا فصل ۳ آیه ۱۶، خود عیسی اعلام میکند:
«زیرا خدا جهان را چنان دوست داشت که پسر یگانهی خود را بخشید تا هر که به او ایمان آورد، هلاک نشود بلکه حیات ابدی داشته باشد.»
تنها از طریق ایمان به عیسی، پسر خدا، میتوانیم نجات را از مرگ روحانی به حیات ابدی تجربه کنیم. اعتماد به مسیح شامل تسلیم کردن زندگی ما به اربابی او و تکیه بر قدرت و هدایت او در تمام زمینههای زندگی ماست. امثال فصل ۳ آیههای ۵ و ۶ دستور میدهد:
« به خداوند از تمام دل خود توکل کن، و به فهم خود تکیه مکن. در تمامی راههایت او را بشناس، او طریقهایت را راست گرداند.»
4. قدرت روزه در عمیقتر کردن وابستگی ما به خدا طبق کتاب مقدس
برخی از تمرینهای دینی به ما کمک میکنند تا وابستگی کامل خود به فیض و تأمین خدا را به یاد داشته باشیم. در سراسر کتاب مقدس و در میان مردان و زنان بزرگ خدا، روزه به عنوان یک تمرین ارزشمند برای فروتن کردن قلب ما در برابر خدا ثابت شده است. در متی فصل ۶ آیههای ۱۶ تا ۱۸، عیسی در مورد اهمیت روزه صحبت میکند و میفرماید:
«و چون روزه میگیرید، مثل ریاکاران نباشید که روی خود را گرفته میدارند، زیرا میخواهند بر مردم ظاهر شوند که روزه میگیرند. به درستی به شما میگویم که اجر خود را به تمام دریافت کردهاند. اما تو، چون روزه میگیری، سر خود را مسلح کن و روی خود را بشوی، تا روزهٔ تو بر مردم ظاهر نگردد، بلکه بر پدرت که در خفا است، و پدر تو که در خفا میبیند، تو را آشکارا اجر خواهد داد.»
روزه گرفتن برای خدا، نه برای شهرت یا جلب توجه، پاداشهای آشکار و پنهان را به ارمغان میآورد. روزه به معنای خودداری از غذا یا فعالیتهای خاص برای مدتی به منظور تمرکز بر دعا، تأمل روحانی و جستجوی حضور خداست. این راهی برای انکار خواستههای نفس و نزدیک شدن به خدا در وابستگی و فروتنی است. علاوه بر این، از طریق روزه، اعلام میکنیم که تنها خدا ما را پابرجا نگه میدارد و به ما نیرو میبخشد (متی فصل ۴ آیه ۴).