3 کاری که عیسی مسیح در روزهای منتهی به مصلوب شدنش انجام داد

می‌توان استدلال کرد که عیسی مسیح همیشه هدفمند عمل می‌کرد. با این حال، به نظر می‌رسد رویدادهای منتهی به مرگ او اهمیت بیشتری پیدا کرده‌اند. او کاملاً از اوج قریب‌الوقوع خدمت زمینی خود آگاه بود و این اعمال اغلب نمادگرایی عمیق و اهمیت الهیاتی داشتند.

عیسی کارهای زیادی را در روزهای منتهی به مصلوب شدن خود انجام داد. در اینجا به پنج مورد از آنها اشاره می‌کنیم که اهمیت زیادی دارند:

1. پاکسازی معبد و نفرین انجیر

(متی ۲۱: ۱-۲۲؛ مرقس ۱۱: ۱-۲۶؛ لوقا ۱۹: ۲۸-۴۸)

این رویداد را شاید بتوان «ورود پیروزمندانه» نامید، اما روشی که نویسندگان انجیل آن را روایت می‌کنند، به نظر می‌رسد هر چیزی جز پیروزمندانه باشد. اگر شما مزمور سلیمان، از متون یهودی غیرتوراتی، را بخوانید، نگاهی اجمالی به انتظار مسیحایی پیدا می‌کنید. این کاری است که آن‌ها انتظار داشتند مسیح انجام دهد زمانی که بر تخت پادشاهی خود تکیه می‌زند:

«بنگر، ای خداوند، و پادشاهشان، پسر داوود را در زمانی که برای تو شناخته شده است، ای خدا، بر آنها بگمار تا بر اسرائیل، بنده تو، سلطنت کند. و او را با قدرت بیارای تا حکام ستمگر را درهم بشکند و اورشلیم را از غیریه‌هایی که آن را برای نابودی لگدمال می‌کنند، پاک کند. او با حکمت و عدالت، گناهکاران را از میراث بیرون خواهد راند. او تکبر گناهکار را مانند کوزه سفالگر درهم خواهد شکست. با عصای آهنین، تمام دارایی آن‌ها را درهم خواهد شکست. او امت‌های بی‌ایمان را با کلام دهانش نابود خواهد کرد.»

عیسی مسیح، برعکس، سوار بر الاغ وارد می‌شود. در روایت مرقس، این ورود به شدت ضد اوج است. عیسی به آنجا می‌رسد و کسی در شهر نیست. آنها برای صبح حرکت می‌کنند. سپس اولین کار او نفرین کردن یک درخت انجیر است. اندکی بعد، او تمام صرافان را از معبد بیرون می‌کند. این تکان‌دهنده است، زیرا انتظار می‌رفت مسیح پادشاهی را از بت‌پرستان بی‌ایمان پاک کند. چرا او به دنبال رهبران مذهبی است؟

نفرین انجیر به پاکسازی معبد مرتبط است. هر دو، کیفرخواست‌هایی علیه نظام معبد و رهبران مذهبی فاسد هستند. درخت انجیر نوید باروری می‌داد، اما در واقع هیچ فایده‌ای نداشت. نظام معبد، همانطور که عیسی به ما نشان می‌دهد، مشابه بود – ظاهراً زیبا، باطناً کاملاً فاسد.

2. تدهین در بیت עניה

(متی ۲۶: ۶-۱۳؛ مرقس ۱۴: ۳-۹؛ یوحنا ۱۲: ۱-۸)

این کار به لحاظ فنی کاری نیست که عیسی انجام داد، بلکه بیشتر کاری است که بر روی او انجام شد. در بیت‌عניה، زنی (که در انجیل یوحنا مریم نامیده می‌شود) عیسی را با عطر گران‌بهایی مسح کرد. این عمل فداکاری و ارادت با انتقاد برخی از شاگردان روبرو شد، اما عیسی از او دفاع کرد و آن را به عنوان تدارکی برای تدفین خود به رسمیت شناخت (متی ۲۶: ۱۲).

نویسندگان انجیل همچنین به طور عمدی رهبران مذهبی را در پس‌زمینه پنهان کرده‌اند. این یک تضاد زیبا است. مریم این ظرف عطر گران‌بها را می‌شکند. این باارزش‌ترین دارایی او بود – اما اکنون کسی را یافته است که باارزش‌تر است. او گنج خود را برای اینکه آن را به عیسی بدهد، می‌شکند.

اما رهبران مذهبی برعکس هستند. آنها برای کشتن عیسی توطئه می‌چینند. همانطور که آن ظرف مرمری بر روی زمین شکسته می‌شود، رهبران مذهبی نیز آرزو می‌کردند که بتوانند چنین کاری با عیسی انجام دهند. و این همان کاری است که قلب بت‌پرست همیشه انجام می‌دهد – او عیسی را برای بت قربانی می‌کند. قلب رستگار شده برعکس عمل می‌کند – بت را به خاطر عیسی قربانی می‌کند.

در اینجا عملی از جانب عیسی مسیح  وجود دارد. او در حال پذیرش پرستش است. این عمیق است. پرستش فقط برای خدا محفوظ بود. با اجازه دادن به این ابراز پرستش، عیسی جایگاه خود را به عنوان هدف محبت ما به درستی می‌گیرد.

3. شام آخر

(متی ۲۶: ۱۷-۳۰؛ مرقس ۱۴: ۱۲-۲۶؛ لوقا ۲۲: ۷-۲۳؛ یوحنا ۱۳: ۱-۱۷)

N.T. رایت (N.T. Wright) زمانی گفت: «وقتی خود عیسی می‌خواست به شاگردانش توضیح دهد که مرگ قریب‌الوقوع او دربارهٔ چیست، به آن‌ها یک تئوری نداد، بلکه به آن‌ها یک وعده غذایی داد.»

برای من شگفت‌انگیز است که در انجیل لوقا، عیسی می‌گوید، «پیش از آنکه رنج بکشم، مشتاقانه آرزو داشتم این فصح را با شما بخورم.» مشتاقانه آرزو کردن بیانگر اشتیاق شدید است. این آخرین شب اوست. و او می‌خواهد با دوستانش باشد. مطمئناً، در اینجا انسانیت او را می‌بینیم. او این مردانی را که این مدت را با آن‌ها گذرانده است، دوست دارد. و عید فصح تصویری و جشنی از نجات خدا بود.

عیسی مسیح در کنار این میز با شاگردانی می‌نشست که به شدت دوستشان داشت. قطعا، پسری که در عید فصح اصلی حضور داشت، اکنون تحقق آن را می‌بیند. دیگر شکلی از سایه نیست، بلکه اکنون بره خدا خون خود را برای بشریت خواهد ریخت – که در همان شاگردان دور میز به تصویر کشیده شده است.

به همین دلیل است که او هیجان‌زده است. بله، زمان رنج است. اما این زمان خبر خوش است. به خاطر شادی‌ای است که پیش روی او قرار دارد که او این صلیب وحشیانه را تحمل خواهد کرد.

من همچنین نمی‌توانم به آن مردانی که دور میز هستند فکر نکنم. عیسی آینده آنها را می‌داند. فقط در عرض چند لحظه، آن‌ها در زمان نیاز شدید عیسی مسیح به خواب می‌روند. او می‌داند که پطرس تنها چند ساعت با خیانت به او فاصله دارد. سایر شاگردان دور خواهند شد. او توسط همان کسانی که این وعده غذایی را با او شریک خواهند شد، رها خواهد شد.

او تمام فراز و نشیب‌های اطاعت مبهم آن‌ها را می‌داند. پطرس یک ریاکار خواهد بود. اما او همچنین زمانی خواهد داشت که کاملاً آن را «درک کند». او تمام شکست‌ها و سقوط‌ها و کارهای احمقانه‌ای را که تا زمان مرگشان انجام خواهند داد، خواهد دید. اما تمرکز او در آن لحظه روی غذاست. اهمیت این وعده غذایی بر تمام ضعف‌ها و عصیان آن‌ها غلبه خواهد کرد.

امروز در مقاله 3 کاری که عیسی مسیح در روزهای منتهی به مصلوب شدنش انجام داد به بررسی مطالب مفیدی در خصوص کتاب مقدس و راه و روش عیسی پرداختیم. در صورت تمایل می توانید سایر مقالات علی وحیدی در خصوص مسیحیت را از طریق این لینک مشاهده نمایید