چه چیزی در کتاب مقدس درباره دعا برای مردگان آمده است؟
What Does the Bible Say about Praying for the Dead?
کاتولیک‌های رومی و ارتدکس برای روح درگذشتگان خود دعا می‌کنند. در واقع، کل یک الهیات بر اساس این عمل بنا شده است، اما به کتاب مقدس استناد نمی‌کند. آیا می‌توانیم برای مردگان دعا کنیم؟ کتاب مقدس در این مورد چه می‌گوید؟
آیا دعا برای مردگان بر اساس کتاب مقدس است؟
با وجود نیت خیر کاتولیک‌ها و ارتدکس‌ها، کتاب مقدس هیچ گونه حمایتی از دعا برای مردگان ارائه نمی‌کند. از نظر کتاب مقدس، هنگامی که کسی می‌میرد، دیگر فرصتی برای نجات ندارد.
اگر در این زندگی عیسی مسیح را به عنوان خداوند و نجات‌دهنده خود نپذیرفته باشید، به هیچ وجه فرصتی برای انجام این کار در زندگی بعدی نخواهید داشت. مردگان بلافاصله با داوری روبرو می‌شوند (دوم قرنتیان ۵: ۶-۸).
شاید مفید باشد که به تمثیلی از مسیح توجه کنید که اغلب به آن تمثیل مرد ثروتمند و لازار (لوقا ۱۶: ۱۹-۲۱) گفته می‌شود.
در این داستان، عیسی به روشنی بیان می‌کند که دو قلمرو مجزا وجود دارد که روح مردگان در آن زندگی می‌کنند. یکی مکانی برای پاداش، بهشت است. دیگری مکانی برای عذاب و رنج است، جایی که ارواح به طور ابدی از خداوند جدا می‌شوند.
در این تمثیل، مسیح جایگاهی برای حالت سومی قائل نیست و همچنین مفهومی از دعاهای مؤمنان برای مردگان که به هر شکلی مؤثر باشد، وجود ندارد.
ترتولیان، پدر کلیسا، نوشت:
«آن تمثیل خداوند… معنایی بسیار روشن و ساده دارد… (مراقب باشید که مبادا) به عنوان نقض‌کننده پیمان خود، در مقابل خدا قاضی… و مبادا این قاضی شما را به فرشته‌ای که قرار است حکم را اجرا کند تسلیم کند، و او شما را به زندان جهنم بیندازد، جایی که تا ابد راه رهایی نخواهید داشت…»
دیونوسیوس آرئوپاژیت نوشت:
«اسقف… برای مردگان بی‌گناه دعا نمی‌کند».
تنها استثناها دعاهایی بود که به یاد کسانی که در ایمان فوت کرده‌اند، یعنی کسانی که شناخته شده بود زندگی مقدس و نمونه‌ای داشته‌اند، خوانده می‌شد.
«بیایید برای برادرانمان که در مسیح آرام گرفته‌اند دعا کنیم» (رسالات حواری).
این دعاها برای نجات آنها یا کم کردن رنجشان نبود، چرا که می‌دانستند آنها با مسیح هستند. در عوض، این صرفاً دعایی برای احترام و یاد آنها بود.
اینکه فکر کنید می‌توانید با دعا، دوست یا فامیل مرحوم خود را از جهنم و رنج نجات دهید، شاید فکر دلگرم‌کننده‌ای باشد، اما این یک دلگرمی کاذب است، زیرا به هیچ وجه در کلام خدا یافت نمی‌شود.
قطعاً می‌توانیم برای بستگان و دوستان داغدار دعا کنیم. چنین دعاهایی مطابق با کتاب مقدس و عملی از محبت و بخشش است – راهی برای دوست داشتن همسایه خود مانند خودتان.
به همین ترتیب، این ایده که می‌توانیم در این زندگی کارهای خیر انجام دهیم تا رنج‌های خود را در دنیای روح کم کنیم، مبنای کتاب مقدسی ندارد. هر گناهی که در این دنیا مرتکب می‌شویم، هر بار که صدای آرام اما محکم روح القدس را که ما را به دوری از گناه و زندگی مقدس تشویق می‌کند، رد می‌کنیم، پس از مرگ علیه ما به حساب خواهد آمد.
تصمیمی که ما اکنون و در این زندگی می‌گیریم، سرنوشت ابدی ما را رقم می‌زند، یا اینکه برای همیشه از حضور خدا و قدیسان او لذت ببریم، یا اینکه با فرشتگان سقوط کرده، ارواح نفلیلیم و غیره (حزقیال ۱۸: ۲۰) درد، غم و عذاب جهنم را تحمل کنیم.
هیچ نقطه‌ی میانی وجود ندارد، جایی برای کسانی که تا حدودی خوب بودند، اما تا حدودی هم گناهکار بودند، جایی برای کسانی که در زمان حیات خود را تسلیم عیسی مسیح نکردند، وجود ندارد. هنگامی که می‌میرید، با داوری فوری روبرو می‌شوید (عبرانیان ۹: ۲۷). به آنچه نویسنده‌ی عبرانیان در اینجا می‌گوید توجه کنید.
او به صراحت بیان می‌کند که وقتی می‌میرید، دیگر کاری از شما یا هیچ‌کس دیگری برای تأثیرگذاری بر سرنوشت ابدی‌تان وجود ندارد. اکنون شما یا با شایستگی‌های زندگی، مرگ و رستاخیز عیسی مسیح که در زمان حیات پذیرفته‌اید، در آنجا ایستاده‌اید، یا باید به تنهایی و بدون هیچ وکیلی برای دفاع از خود، پاسخگوی تمام گناهان خود باشید.
