آیات کتاب مقدس درباره سنت عید فطیر در عهد قدیم و جدید را بخوانید. بیاموزید که چگونه عیسی مسیح تحقق کامل بره قربانی شده در عید فطیر بود و مسیحیان اکنون در مشارکت جسد و خون او شرکت می‌کنند.
فرست محتوا
عید فطیر در کتاب مقدس چیست؟
عید فطیر در کتاب مقدس ریشه در کتاب خروج دارد، جایی که خداوند به موسی و هارون و قوم اسرائیل در مصر دستور داد تا خانه‌های خود را با خون بره علامت بزنند تا خداوند از خانه‌های آنها “بگذرد” و پسر اول آنها را نجات دهد. متن کتاب مقدس در خروج فصل ۱۲ یافت می‌شود.
بیشتر بخوانید : 10 اسامی خداوند که هر فرد مسیحی باید آن را بداند
عید فطیر یا عید پسح
خداوند به موسی و هارون در سرزمین مصر گفت: «این ماه برای شما آغاز ماه‌ها خواهد بود. این ماه اول سال شما خواهد بود. به تمام جمعیت اسرائیل بگویید که در روز دهم این ماه هر مرد باید بره را بر اساس خانواده پدران خود انتخاب کند، یک بره برای هر خانه. و اگر خانواده برای یک بره خیلی کوچک است، پس او و نزدیکترین همسایه خود باید با توجه به تعداد افراد، بره را انتخاب کنند.
بر اساس آنچه هر کس می‌تواند بخورد، شما باید بره خود را انتخاب کنید. بره شما باید بدون عیب باشد، نر یک ساله. می‌توانید آن را از گوسفند یا بز بگیرید و تا چهاردهمین روز این ماه نگه دارید، که در آن زمان تمام جمعیت اسرائیل بره‌های خود را در غروب کشتار خواهند کرد.»
سپس مقداری از خون را گرفته و بر دو ستون در و بالای در خانه‌هایی که در آن می‌خورند بزنند. آنها گوشت را آن شب کباب شده روی آتش بخورند؛ با نان فطیر و سبزی‌های تلخ آن را بخورند. هیچ‌کدام از آن را خام یا آب‌پز نخورید، بلکه کباب شده، با سر و پا و قسمت‌های داخلی آن. و هیچ‌کدام از آن را تا صبح باقی نگذارید؛ هر چیزی که تا صبح بماند بسوزانید.
به این ترتیب آن را بخورید: کمربند بسته، صندل به پا و عصا در دست. و با عجله آن را بخورید. این گذر خداوند است. زیرا من آن شب از سرزمین مصر خواهم گذشت و تمام اولاد در سرزمین مصر را خواهم زد، هم انسان و هم حیوان؛ و بر همه خدایان مصر داوری خواهم کرد: من خداوند هستم. خون برای شما علامتی خواهد بود، بر خانه‌هایی که در آن هستید. و چون خون را دیدم، از شما خواهم گذشت و هیچ بلایی برای نابودی شما بر شما نخواهد آمد، هنگامی که سرزمین مصر را می‌زنم.
این روز برای شما یادبودی خواهد بود و آن را به عنوان جشنی برای خداوند نگه دارید؛ در تمام نسل‌های خود، به عنوان قانونی جاودانه، آن را به عنوان جشن نگه دارید. هفت روز نان فطیر بخورید. در روز اول خمیر ترش را از خانه‌های خود بیرون کنید، زیرا اگر کسی از روز اول تا روز هفتم چیزی را که تخمیر شده بخورد، از اسرائیل بریده خواهد شد.»
در روز اول مجمع مقدسی برگزار کنید و در روز هفتم مجمع مقدسی برگزار کنید. در آن روزها هیچ کاری انجام نشود. اما هر کس به خوردن نیاز دارد، فقط می‌تواند توسط شما آماده شود. و عید فطیر را رعایت کنید، زیرا در این روز دقیقاً من میزبانان شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم. بنابراین این روز را در تمام نسل‌های خود به عنوان قانونی جاودانه رعایت کنید.
در ماه اول، از چهاردهمین روز ماه در غروب، نان فطیر بخورید تا بیست و یکمین روز ماه در غروب. به مدت هفت روز هیچ خمیری در خانه‌های شما یافت نشود. اگر کسی نان تخمیر شده بخورد، از جماعت اسرائیل بریده خواهد شد، خواه غریب باشد یا بومی آن سرزمین. شما نباید هیچ چیز تخمیر شده بخورید؛ در تمام محل سکونت خود نان فطیر بخورید.»
سپس موسی همه بزرگان اسرائیل را فرا خواند و به آنها گفت: «بروید و بره‌هایی را برای خود طبق طایفه‌های خود انتخاب کنید و بره فطیر را بکشید. یک دسته شوید بردارید و آن را در خون موجود در لگن فرو ببرید و با خون موجود در لگن، بالای در و دو ستون در را لمس کنید. هیچ‌کدام از شما تا صبح از در خانه خود بیرون نروید. زیرا خداوند خواهد گذشت تا مصریان را بزند، و چون خون را بر بالای در و دو ستون در دید، خداوند از در خواهد گذشت و اجازه نخواهد داد که نابودکننده وارد خانه‌های شما شود تا شما را بزند.
این آیین را به عنوان قانونی برای خود و فرزندان خود تا ابد رعایت کنید. و چون به سرزمینی که خداوند به شما خواهد داد، همانطور که وعده داده است، رسیدید، این خدمت را حفظ کنید. و چون فرزندان شما به شما گفتند: “منظور شما از این خدمت چیست؟” شما باید بگویید: “این قربانی پسح خداوند است، زیرا او از خانه‌های قوم اسرائیل در مصر گذشت، زمانی که مصریان را زد اما خانه‌های ما را حفظ کرد.” و مردم سرهای خود را خم کردند و پرستش کردند. سپس قوم اسرائیل رفتند و چنین کردند؛ همانطور که خداوند به موسی و هارون فرمان داده بود، چنین کردند. (خروج ۱۲: ۱-۲۸)»
دستورات خدا در مورد فطیر دوباره ظاهر می‌شود، با جزئیاتی در مورد چگونگی رعایت آن پس از خروج بنی‌اسرائیل از مصر، در بخش‌های دیگر تورات (پنج کتاب اول کتاب مقدس). این موارد شامل مراجع در اعداد ۹:۱-۴، اعداد ۲۸:۱۶-۲۵، تثنیه ۱۶:۱-۶ و لاویان ۲۳:۴-۸ است. این مراجع دیگر نشان می‌دهند که خدا قصد نداشت فطیر را به‌عنوان یک رویداد یک‌باره در نظر بگیرد، بلکه به‌عنوان یک جشن سالانه که در آن اسرائیلی‌ها یادآوری می‌کردند که چگونه خدا آنها را نجات داده است.
آن ها چگونه فطیر را جشن می‌گرفتند؟
«اینها اعیاد مقرر خداوند، مجالس مقدس است که شما باید در زمان مقرر شده برای آنها اعلام کنید. در ماه اول، در چهاردهمین روز ماه در غروب، فطیر خداوند است. و در پانزدهمین روز همان ماه، عید فطیر برای خداوند است؛ به مدت هفت روز نان فطیر بخورید. در روز اول مجمع مقدسی خواهید داشت؛ هیچ کار معمولی انجام ندهید. اما شما باید به مدت هفت روز هدیه غذایی برای خداوند تقدیم کنید. در روز هفتم مجمع مقدسی است؛ هیچ کار معمولی انجام ندهید.» (لاویان ۲۳:۴-۸)»
عید فطیر با وعده غذایی فطیر در عصر پانزدهم نیسان (در تقویم یهودی) آغاز می‌شود و هفت روز طول می‌کشد. این دو جشن با هم آزادی اسرائیل از بردگی در مصر را گرامی می‌دارند. کلمه فطیر به فرشته مرگ اشاره دارد که هنگام کشتن فرزند اول مصریان از خانه‌های عبری‌ها “گذشت”، زیرا یهودیان خون بره را بر روی ستون‌های در خانه‌های خود زده بودند. نان فطیر یادآور عجله‌ای است که عبری‌ها با آن از مصر خارج شدند. این فطیر در مسیح برآورده شد، که خون او برای رهایی بشریت از بند گناه و مرگ ریخته شد.
شام آخر: فطیر با شاگردان
عیسی مسیح حداقل دو بار برای شرکت در عید فطیر به اورشلیم آمد. او در آغاز خدمت خود به آنجا آمد و معبد را پاکسازی کرد و اعلام کرد که اگر معبد تخریب شود، او آن را در سه روز بازسازی خواهد کرد (یوحنا ۲:۱۳-۲۲). وقتی عیسی بار دیگر آمد و سوار بر الاغ وارد اورشلیم شد، او و شاگردانش اتاقی خصوصی برای برگزاری فطیر گرفتند.
«و در روز اول فطیر نان، هنگامی که بره فطیر را قربانی کردند، شاگردانش به او گفتند: “کجا بروییم و برای تو آماده کنیم تا فطیر را بخوریم؟” و او دو نفر از شاگردانش را فرستاد و به آنها گفت: “به شهر بروید و مردی که یک کوزه آب حمل می‌کند به شما برخورد خواهد کرد.
او را دنبال کنید و هر جا که وارد شد، به صاحبخانه بگویید: “معلم می‌گوید: اتاق مهمان من کجاست، جایی که بتوانم با شاگردانم فطیر را بخورم؟” و او اتاق بزرگ بالایی مبله و آماده را به شما نشان خواهد داد. آنجا برای ما آماده کنید.» و شاگردان بیرون رفتند و به شهر رفتند و آن را درست همانطور که به آنها گفته بود یافتند، و فطیر را آماده کردند.»
«و چون شام شد، با دوازده نفر آمد. و چون بر سر سفره تکیه زده بودند و غذا می‌خوردند، عیسی گفت: «به راستی به شما می‌گویم که یکی از شما مرا خواهد فروخت، کسی که با من غذا می‌خورد.» آنها شروع به غمگین شدن کردند و یکی یکی به او گفتند: «آیا من هستم؟» او به آنها گفت: «یکی از دوازده نفر است، کسی که نان را در ظرف با من فرو می‌برد. زیرا پسر انسان می‌رود همانطور که از او نوشته شده است، اما وای بر آن مردی که پسر انسان به دست او فروخته می‌شود! بهتر بود برای آن مرد که به دنیا نیامده بود.» (مرقس ۱۴:۱۲-۲۱)»
رابطه عید پاک و عید فطیر
فطیر (یا پاسکا) زمان و زندگی اسرائیل را به عنوان نشانه‌ای که به تجسم قریب‌الوقوع خداوند، عیسی مسیح، اشاره می‌کند، تقدیس کرد. در این جشن، آنها باید او را به یاد می‌آوردند و آنچه را که او برای رهایی آنها از بردگی مصر انجام داد، به یاد می‌آوردند. اما مهم‌تر از آن، این جشن آنها را به آمدن او در جسم اشاره می‌کرد.
هنگامی که یوحنای تعمیددهنده عیسی را دید، به پیروان خود گفت: «بنگرید، بره خدا که گناه جهان را برمی‌دارد!» (یوحنا ۱:۲۹). اسرائیلی‌ها باید او را در خون بره ذبح شده می‌شناختند، نشانه‌ای که به او به عنوان بره خدا اشاره می‌کرد. با این حال، هنگامی که او به عنوان این بره تجسم یافت، آنها خداوند خود را که آنها را از مصر رهایی بخشیده بود، نشناختند (یوحنا ۱:۱۱).
هنگامی که عیسی و شاگردانش وعده غذایی فطیر را در اورشلیم داشتند، او شراب و نان را برداشت (آیتم‌هایی که قرار بود در زمان‌های خاص با گفتن کلمات خاصی برای مراسم فطیر خورده شوند). در عوض اینکه از خروج ۱۲ صحبت کند یا در مورد کشتن بره توسط اسرائیلی‌ها در مصر صحبت کند، کاری متفاوت انجام داد:
«و چون می‌خوردند، عیسی نان گرفت و پس از شکرگزاری آن را شکست و به شاگردان داد و گفت: «بگیرید، بخورید؛ این بدن من است.» و جامی گرفت و پس از شکرگزاری به آنها داد و گفت: «از آن بنوشید، همه شما، زیرا این خون من است که برای آمرزش گناهان بسیاری ریخته می‌شود.» (متی ۲۶:۲۶-۲۸)»
با گفتن این کلمات، عیسی ادعایی درباره خود کرد که نحوه نگاه پیروانش به فطیر را تغییر داد: او ادعا کرد که بره فطیر است. این مضمون در کتاب‌های بعدی عهد جدید، به ویژه نامه‌ها ادامه می‌یابد.
«خمیر کهنه را دور بریزید تا خمیر تازه باشید، همانطور که واقعاً بی‌خمیر هستید. زیرا مسیح، بره فطیر ما، قربانی شده است.» (اول قرنتیان ۵:۷)»
«بنابراین، بیایید جشن بگیریم، نه با خمیر کهنه، خمیر شرارت و بدی، بلکه با نان فطیر صداقت و حقیقت.» (اول قرنتیان ۵:۸)»
«زیرا می‌دانید که با چیزهای فانی مانند نقره یا طلا از طریق زندگی بیهوده ای که از اجداد شما به شما منتقل شده است، بازخرید نشدید، ۱۹ بلکه با خون گرانبهای مسیح، بره‌ای بدون عیب یا نقص.» (اول پطرس ۱:۱۸-۱۹)»
«آنها بر او پیروز شدند به خون بره و به کلام شهادت خود؛ آنها آنقدر زندگی خود را دوست نداشتند که از مرگ بترسند.» (مکاشفه ۱۲:۱۱)»
تفاسیر درباره عید فطیر و عید پاک
بسیاری از محققان کتاب مقدس اشاره کرده‌اند که چگونه دستورات خدا در خروج ۱۲ برای بره فطیر ، آمدن عیسی مسیح را پیش‌بینی می‌کند، زمانی که بره خدا برای گناهان جهان مرد. در اینجا برخی از بینش‌های قابل توجه آمده است:
«بره شما باید بدون عیب باشد. بدون هیچ لکه یا نقصی در آن. مایمونیدز حداقل پنجاه عیب در یک موجود را محاسبه می‌کند که هر کدام از آنها آن را برای قربانی کردن نامناسب می‌کند، ببینید (لاویان ۲۱:۲۱-۲۴). این بره نوعی مسیح بود، که بنابراین گفته می‌شود که فطیر ما برای ما قربانی شده است، (اول قرنتیان ۵:۷) قابل مقایسه با بره‌ای برای بی‌گناهی و بی‌ضرری او، برای نرمی، فروتنی و صبر او، برای مفید بودن هم برای غذا و لباس، و همچنین برای مناسب بودن برای قربانی کردن؛ و کسی که بره‌ای بدون لکه و عیب است، چه از گناه اصلی، یا تجاوز واقعی، مقدس در طبیعت، بی‌ضرر در زندگی او.»
(گزیده از تفسیر کتاب مقدس یوحنا گیل بر خروج ۱۲:۵)
برّه فصح نمادین بود. مسیح فصح ماست، ۱ قرنتیان ۵:۷.
۱. برّه باید می‌بود؛ و مسیح برّه خداست (یوحنا ۱:۲۹)، که در مکاشفه اغلب برّه خوانده می‌شود، نرم‌خو و بی‌گناه چون برّه، خاموش در برابر قیچی‌کنندگان، در برابر قصابان.
۲. نر یک‌ساله باید می‌بود (آیه ۵)، در اوج جوانی؛ مسیح خود را در میان روزهای خود تقدیم کرد، نه در کودکی با اطفال بیت‌لحم. این نشان‌دهنده قدرت و کفایت خداوند عیسی است که کمک ما بر او قرار گرفت.
۳. باید بی‌عیب بود (آیه ۵)، نشان‌دهنده پاکی خداوند عیسی، برّه‌ای بی‌لکه، ۱ پطرس ۱:۱۹. قاضی که او را محکوم کرد (گویا محاکمه او تنها مانند بررسی قربانی‌ها بود که آیا بی‌عیب هستند یا خیر) او را بی‌گناه اعلام کرد.
۴. باید چهار روز قبل تعیین می‌شد (آیه ۳، آیه ۶)، نشان‌دهنده تعیین خداوند عیسی به‌عنوان نجات‌دهنده، هم در مقصود و هم در وعده. بسیار قابل توجه است که همانطور که مسیح در فصح مصلوب شد، چهار روز قبل، دقیقاً روزی که برّه فصح تعیین می‌شد، با شکوه وارد اورشلیم شد.
۵. باید ذبح و با آتش کباب می‌شد (آیه ۶-۹)، نشان‌دهنده رنج‌های شدید خداوند عیسی، حتی تا مرگ، مرگ بر صلیب.
